Dood en wedergeboorte, dat zijn de grote thema’s van Pasen. Ja, ook nieuw leven, want de verrijzenis volgt. En zo is Pasen het feest van de lente, van voorjaarsbloemen en lammetjes in de wei, van de grote schoonmaak, van verandering en vernieuwing, het feest van hoop. Een nieuwe lente, een nieuw geluid, luidt het begin van Mei, het beroemde gedicht van Herman Gorter. De versregels die volgen zijn minder bekend, maar niet minder mooi. Ze zitten vol muziek. Economische zaken, Landbouw & Innovatie, het ministerie. ELI, ELI, waarom heb je mij verlaten? Ik zou zo graag een ander gevoel uitspreken, maar zie weinig licht. De discussies over megastallen, dierenwelzijn (ja, we hebben animal cops) en ontpolderingen slepen maar voort, zonder dat iemand knopen doorhakt. Nergens bespeur ik de wens om de landbouw daadkrachtig te veranderen, terwijl uit alles duidelijk is dat die noodzaak er ligt. Verantwoordelijkheden worden niet genomen, maar in lege zakken over de schutting gegooid. Collectieve waarden liggen te grabbel, de natuur is al bijna twee jaar in de uitverkoop. Het is lente en ik wil uw en mijn eigen voorjaarsgevoel niet verpesten. Bovendien ben ik een geboren optimist, dus ik houd hoop. Op de achtergrond klinkt de Mattheus Passion. Als Jesus zijn smartkreet slaakt, zwijgen de violen, die hem eerder in het stuk begeleiden. Ik wacht op de volgende aria. Met vioolbegeleiding.
ELI, ELI
Eli, Eli, lama Sabaktani. Mijn God, Mijn God, waarom hebt U mij verlaten? In deze verzuchting ligt het gehele lijdensverhaal besloten, zoals nieuw leven in een gerstekorrel of in het pluis van een paardenbloem.
