Boeken lees je maar in het café

Mart Schellekens, Lieuwe Brouwer en Marijn van der Meij zochten ruim een jaar geleden een nieuw podium voor luistermuziek. Dat vonden ze op een niet erg voor de hand liggende plek: de Wageningse bibliotheek. Singer/songwriter of shoegaze, alles kan, zolang het maar in de schemerlampsfeer van de bieb past. Ook nu het nieuwtje er inmiddels af is blijft het publiek toestromen. Sterker nog, de concerten worden steeds beter bezocht, zo blijkt ook weer bij het concert van 29 maart. Voordat de band begint te spelen schuiven we even aan bij de verantwoordelijke trojka. Waarom kiezen jullie voor de bieb en niet een gezellig café? Marijn: ‘In het café gaat het toch vaak meer om het bier dan de muziek. Nou, niet altijd natuurlijk, maar rustige muziek komt hier veel meer tot zijn recht.’ Mart: ‘Mensen hebben hier echt aandacht voor de muziek. Singer/songwriters hebben in de kroeg vaak moeite om boven het geluid uit te komen.’ Marijn: ‘Veel bands vinden het echt een gave ervaring om hier te spelen. We krijgen zelfs mailtjes of ze in de bieb mogen optreden.’ Hadden jullie verwacht dat het zo’n succes zou worden? Lieuwe: ‘Dat het zo consequent goed gaat hadden we niet verwacht. Van de andere kant: het is donderdagavond en de toegang is gratis, dus waarom zou je niet komen?’ Wat wil Popcultuur Wageningen bereiken? Liewe: ‘Meer popmuziek, meer optredens, meer creatieve bands in Wageningen krijgen. We richten ons daarbij vooral op studenten.’ Mart: ‘Onze niche is de alternatieve popscene, geen plat vermaak zoals bij de studentenverenigingen.’ Lieuwe: ‘ misschien is plat niet helemaal het goede woord.’ Mart houdt vol: ‘Van mij mag je het er in zetten.’ Hoe staat het met de popcultuur in Wageningen? Bruist het van het leven of is er niet veel te doen? Mart: ‘Er gebeurt veel in Nederland, óók in Wageningen, maar de bands zijn hier eilandjes die niet echt samenhangen.’ Marijn: ‘Er is hier niet echt een scène zoals in Utrecht of Nijmegen. Goede bands verhuizen vaak snel daarheen. Wageningen ligt een beetje in de periferie.’ Lieuwe: ‘Eigenlijk is het waardeloos dat een studentenstad als Wageningen geen poppodium heeft. Sinds Unitas weg is, is er eigenlijk niets in de hele omgeving.’ Marijn: ‘Temeer omdat er wel belangstelling voor is. Kijk maar naar de bibliotheekconcerten, we trekken meer publiek dan bekende schrijvers.’ De concerten zijn gratis, maar bands moeten betaald worden. Wie is jullie suikeroom? Lieuwe: ‘De bieb betaalt ons hiervoor. Die wil graag regionale cultuur stimuleren en wij zorgen voor de organisatie en het publiek. Daarnaast krijgen we ook nog geld van de provincie.’ Marijn houdt een gouden nijntjespaarpot omhoog: ‘Vanavond gaan we voor het eerst met de pot rond. ‘Dan kunnen we misschien af en toe ook wat duurdere bands neerzetten.’ Wat voor soort muziek zoeken jullie voor deze concerten? Kunnen we ook metal verwachten? Lieuwe: ‘We mikken vooral op akoestische muziek, maar het belangrijkste is dat het past bij deze ruimte’. Marijn: ‘ We hebben wel plannen gehad voor een akoestische metalband, maar dat is er nog niet van gekomen.’ De band van vanavond is ‘Eins, zwei orchestra’. De zaal zit vol en het publiek moet zelfs op de trappen gaan zitten. Op de balie waar normaal boeken worden uitgeleend, staat nu het bier klaar. De zanger ziet er met zijn baard, strakke broekspijpen en platgekamde coupe helemaal ‘pop’ uit. Hij roept verbaasd: ‘Wow, we spelen voor een uitverkochte bieb!’ Stefan Sand