Hard steekspel rond de bijenkorf

Tennekes denkt dat Blacquiere in een review over de rol van het insecticide imidacloprid bij bijensterfte bewust informatie heeft weggelaten. Het gaat onder meer om artikelen over onderzoek van Tennekes naar de schadelijkheid van imidacloprid. De zware aantijging is het voorlopige dieptepunt in een vinnig steekspel rond imidacloprid. Dat spel begon een jaar geleden met een uitzending van Zembla. In het programma werd de suggestie gewekt dat Wageningen de schadelijke rol van imidacloprid bagatelliseert vanwege banden met de fabrikant van het spul. Het politiek rumoer dat volgde op de uitzending, leverde Wageningen UR onder meer de opdracht op van EL&I voor de nu omstreden review. De aanvallen op de Wageningse bijengroep komen in beide gevallen uit dezelfde hoek. De bijenwereld is hevig verdeeld in twee kampen. Blacquiere en collega’s denken dat de varroa­mijt de belangrijkste oorzaak is van bijensterfte. Tegenspeler is de Utrechtse wetenschapper Jeroen van der Sluijs, universitair docent Nieuwe risico’s. Hij ziet in imidacloprid de hoofschuldige van de massale bijensterfte en wil dat het middel onmiddellijk wordt verboden. Tennekes en Van der Sluijs zijn twee handen op een buik. Zij verkondigen hun boodschap op websites, in de media en de Tweede Kamer. Saillant detail is overigens dat Van der Sluijs deel uit maakte van de wetenschappelijke begeleidingscommissie van Blacquieres review. Tot enig begrip of toenadering heeft dat kennelijk niet geleid. Met de klacht tegen Blacquiere lijken Tennekes en consorten evenwel een heilloze weg te bewandelen. Blacquiere heeft plausibele argumenten waarom in het overzichtsartikel over imidacloprid sommige onderzoeksresultaten buiten sluit. Ze gaan over andere insecten dan bijen of zijn niet peer reviewed, een eis van de opdrachtgever. Het door rector magnificus Martin Kropff ingestelde onderzoek naar de klacht zal Blacquiere waarschijnlijk vrijpleiten. Maar echte winnaars levert dat niet op. Hooguit munitie voor nieuwe verdachtmakingen.