‘Ik voel me gekwetst door wat je onlangs deed!’
‘Ik ben jaloers op iemand en schaam me dit toe te geven!’
‘Ik ben boos op je om de dingen die je zegt!’
‘Ik voel me verraden. Nu durf ik je niet meer te vertrouwen!’
Wanneer heb jij voor het laatst dit soort gevoelens gedeeld met iemand? Gewoon onder elkaar, terwijl je iemand recht in de ogen keek? Herinner je je hoe ongemakkelijk dat voelde op dat moment, of na afloop? Misschien wel. Misschien ook niet. En misschien geef je er de voorkeur aan de confrontatie uit de weg te gaan.
Ik dacht laatst na over emoties en hun rol binnen de academische omgeving waarin ik mij bevind. Sinds ik mijn academische leven in Wageningen ben begonnen, heb ik aardig wat conflicten meegemaakt en gezien bij anderen. Het valt mij op dat onopgeloste conflicten drie dingen gemeen hebben: opgeblazen ego’s, genormaliseerd narcistisch gedrag en de neiging emoties die men ervaart niet te delen.
Onopgeloste conflicten hebben drie dingen gemeen: opgeblazen ego’s, genormaliseerd narcistisch gedrag en de neiging emoties niet te delen
Emoties tonen wordt vaak als een zwakte gezien. Maar ik durf te beweren dat het eerder zwak is om emoties níet te kunnen voelen en uitdrukken. Het is gebruikelijk dat mensen hun gevoelens in de krochten van hun ziel wegstoppen, maar dat heeft een sneeuwbal-effect op hun mentale gezondheid. Klinkt piekeren je bekend in de oren?
We hebben allemaal onze eigen ervaringen, die bepalen hoe we op onze omgeving reageren, en daarom kunnen we niet van anderen verwachten dat ze onze werkelijkheid begrijpen als we die niet delen. Het communiceren over onze emoties is net zo cruciaal als actief luisteren, elkaar begrijpen en het vinden van raakvlakken teneinde conflicten te kunnen oplossen.
Ik denk dat we er allemaal baat bij zouden hebben als we eens vaker zouden praten over wat we voelen, en onze emoties in elke situatie normaal en waardevol gaan vinden. Laten we het vaker hebben over onze dagelijkse omgang met collega’s, onze mislukte experimenten en de frustraties die daar bij komen kijken, over het onthutsende gevoel als een begeleider iets zegt wat we niet leuk vinden en over het leven in het algemeen terwijl het zich ontvouwt.
In een wereld van grote geesten kunnen emoties een voedingsbodem zijn voor betere omgang met elkaar, of brandstof voor grote conflicten.
Willy Contreras-Avilés (34) is tweedejaars promovendus Tuinbouw en Biochemie van medicinale cannabis uit Panama. Hij houdt van dansen (perreo), Italiaans koken en zwemmen.
