Zijn we eigenlijk al uit het nature versus nurture-debat? Ik heb niet zoveel zin om zelf al het onderzoek erover te lezen, maar ik heb er toch een theorie over, wat betreft mijn eigen gedrag. Welk deel van mezelf nature is en welk deel nurture is mij vrij duidelijk. Mijn ware ik onthult zich namelijk wanneer de zon plots begint te schijnen na een koude plensbui terwijl ik op de fiets zit. Er staat een klein boompje op de hoek van de (verschrikkelijke) Jumbo-fietsstraat dat deze week roze aan het bloesemen is – in het zonlicht is-ie prachtig – en vanochtend zat er in de zon een merel op te zingen.
Doordat ik naar het tafereel keek, ontging het mij dat er een auto vlak voor me uit de parkeerplaats aan het rollen was en klapte ik er bijna bovenop. En het is niet de eerste keer dat me dat is overkomen. Dat is mijn nature, denk ik. Zonder aardse verbinding zou ik om de haverklap wegzweven. Het is een Looney Tunes-achtig trekje, zoals wanneer een cartoonkarakter iets lekkers ruikt en de geur het doet zweven naar een warme appeltaart op een vensterbank terwijl de rest van de wereld om hem heen niet meer lijkt te bestaan.
Mijn ware ik onthult zich namelijk wanneer de zon plots begint te schijnen na een koude plensbui terwijl ik op de fiets zit
Maar gelukkig is er ook mijn nurture, bij mij het standvastiger deel van mezelf. Mijn moeder leerde mij en mijn zusjes vroeger weerbaarheid door middel van pedagogische kaartspelletjes waarbij meisjes geleerd werd ‘nee’ te zeggen, verteld dat ze beter in wiskunde zijn dan ze denken en dat ze best de leiding mogen nemen. Onder meer. Beide delen samen leiden bij mij tot een constante interne tweestrijd tussen het deel dat het liefst wegzweeft en het deel dat zichzelf aanmeldt om voorzitter te worden van de studievereniging en manager van mijn ACT-groepje (Academic Consultancy Training, voor de niet-ingewijden). Voorzitter zijn is me gelukt, manager zal hopelijk nog blijken.
Na het bijna-ongeluk bij het bloesemboompje voor de Jumbo kwam ik gelukkig heelhuids op de campus aan. We doen met het ACT-groepje persoonlijkheidstesten om te zien wat je teamwork-stijl is. Ik ben niet zo van dat soort testen – per situatie zie ik wel wat ik wel of niet doe, dus hoe accuraat kan dat nou zijn? Mijn test vertelt me dat ik tegelijkertijd chaotisch en concreet ben. Het werkt! Wellicht kan iedereens nature versus nurture uit zo’n test gehaald worden.
Ilja Bouwknegt (25) is masterstudent Forest and Nature Conservation. Ilja is geïnteresseerd in mens-natuurrelaties en probeert het liefst alle hobby’s ten minste één keer uit. Op dit moment is haken aan de beurt, maar schrijven blijft een favoriet.
