Promovendi lichten hun meest prikkelende stelling toe. Dit keer is de beurt aan Gijs Vreeke, die op 23 januari promoveert op de analyse van eiwitten en peptides en hoe je die vertering beter in kaart kunt brengen.
‘Ik heb tien jaar bij de strandwacht gewerkt, daar heb ik geleerd hoe je iemand moet reanimeren. Op het strand heb ik dat zelf nooit hoeven toepassen, maar het komt ieder jaar ergens op een Nederlands strand wel voor. Twee jaar geleden was ik met een vriend aan het mountainbiken bij Rhenen toen ik een ongeluk zag gebeuren. Een motorrijder knalde met 120 tegen een boom aan. Een jonge knul van halverwege de twintig. Die vriend van mij en twee vrienden van de motorrijder stonden er verstijfd bij. Ik wist gelukkig wat ik moest doen. De hulpdiensten bellen en beginnen met reanimeren. Het was zo fijn dat ik iets kon doen op dat moment. Niet dat je het iemand kwalijk kan nemen als die het niet kan natuurlijk, maar het maakte me duidelijk hoe vervelend het is als je dat niet kunt. Ik hoop dat iedereen leert hoe je kunt reanimeren en school is daar een uitgelezen plek voor. Met een paar keer oefenen kun je al behoorlijk uit de voeten. Helaas heeft die jongen het niet gered. Toen de politie kwam, hebben zij het van me overgenomen, maar het bleek al te laat.’
