Thuishaven Scheveningen. Foto Paul Einerhand / Unsplash Aan hun bestaansrecht twijfelt de sector niet. Toch is de Nederlandse visserijsector zeer onzeker over de toekomst. Slechts 4 procent van de schipper-eigenaren zegt zeker te weten dat het eigen bedrijf over vijf jaar nog bestaat.
Dat blijkt uit onderzoek van Marloes Kraan (Wageningen Economic Research), die voor het eerst alle visserijgemeenschappen in Nederland in kaart bracht. Van Breskens tot Terschelling kwam ze op 44 stuks, plus nog eens 84 gemeenschappen waarin visserij een belangrijk onderdeel vormt van de geschiedenis.
Ook bevroeg Kraan vissers en hun vrouwen over de sociale en culturele waarde van de visserij voor die gemeenschappen, plus hoe die beïnvloed worden door beleidswijzigingen – die elkaar de laatste tijd in razend tempo opvolgen. ‘Veel vissers voelen zich besodemieterd, net als de boeren’, zei ze daar eerder over tegen Resource. Iets dergelijks noemt ze nu weer. ‘In het onderzoek klonk veel boosheid, onbegrip en onmacht door. De visserijsector voelt zich niet gehoord of begrepen. Mensen hebben het gevoel in het verdomhoekje te zitten van de politiek en ngo’s.’
Meer dan handel en voedsel
Volgens de onderzoeker zou het helpen als Haagse en Brusselse beleidsbepalers de sociale dimensie van de visserij beter op hun netvlies hebben. Visserij zorgt namelijk niet alleen voor handel, werkgelegenheid, inkomen en voedsel, maar heeft ook aanzienlijke sociaal-culturele waarde. En krimp van de visserij en onzekerheid over de toekomst werkt sterk door in de visserijgemeenschappen, toonde ook een ander, meer cijfermatig visserijonderzoek van Geert Hoekstra aan. Hij concludeert dat momenteel vooral de visserijregio’s IJmuiden, Urk, Kop van Noord-Holland en Zuidwest-Nederland in sociaaleconomisch opzicht kwetsbaar zijn. Daar gaat het om de Noordzeevisserij met grotere (platvis)kotters.
Volgens Kraan is het belangrijk dat er een gedragen visie komt op de toekomst van de Nederlandse visserij, die ook de maatschappelijke meerwaarde van de visserij meeneemt. ‘Zo’n visie kan schipper-eigenaren, hun families en hun bemanningsleden weer toekomstperspectief geven, waardoor ook in de visserijgemeenschappen weer meer rust komt.’
