Foto: Shutterstock De droogte van 2018 in Nederland en West-Europa zit nog vers in het geheugen. Die droogte is verklaarbaar door naar atmosferische luchtstromingen te kijken. Een aanhoudend hogedrukgebied boven de oceaan verhinderde dat er regen viel. Dat is één manier om ernaar te kijken. Meteorologe Imme Benedict, onlangs gepromoveerd, verdiepte zich in het vochttransport. Oftewel: welk water bleef weg?
‘Ik ben geïnteresseerd in hoe droogte ontstaat’, zegt Benedict. ‘Kunnen we dat beter begrijpen door te kijken naar de watercyclus? Waar komt het water normaal gesproken vandaan, welke bronnen spelen een rol, en waarom vallen die tijdens droogte meer of minder weg? Dat maakt droogte inzichtelijker, makkelijker te begrijpen en daar kunnen we van leren.’
Benedict richtte zich op de stroomgebieden van de Mississippi en de Rijn. In de Rijndelta vergeleek ze de oorzaken van de droge zomers in 2003 en 2018. Ze onderzocht meteo-data van de afgelopen veertig jaar, om te achterhalen waar het vocht doorgaans vandaan komt en hoe dat verandert tijdens droogte.
Verdamping
De droogte van 2018 laat duidelijk het effect zien van het langdurige hogedrukgebied boven West-Europa. Dat blokkeerde de gangbare aanvoer van vochtige lucht vanaf de Atlantische Oceaan. Neerslag moest vooral van lokale verdamping komen en van vocht dat uit het oosten wordt aangevoerd. In 2003 nam in de loop van de zomer ook die lokale bijdrage af: de grond was te droog om nog veel te verdampen.
Er zijn nog zoveel processen, zoals het simuleren van een langdurig hogedrukgebied, die we beter moeten begrijpen
Imme Benedict, docent leerstoelgroep Meteorologie en Luchtkwaliteit
Benedict aarzelt om voorspellingen te doen over toekomstige droogte. ‘Ik begrijp dat mensen daarin geïnteresseerd zijn. Maar er zijn nog zoveel processen, zoals het simuleren van een langdurig hogedrukgebied, die we beter moeten begrijpen. Het is belangrijk daarop te focussen, zodat we die kennis kunnen gebruiken om de onzekere simulaties naar de toekomst de verbeteren.’