Resource-blogger Geert van Zandbrink gaat er even goed voor zitten en doet een poging een evaluatie van het Wageningse avondleven te combineren met een beschouwing van de impact van corona.
Het stramien van het Wageningse avondleven van de gemiddelde Nederlandse bachelorstudent is kraakhelder: op maandag is het jaarclubavond, op dinsdag is de avond voor je huis en de woensdagavond wordt gereserveerd door disputen of gezelschappen. Althans, als je lid bent van vereniging. Maar ook zij die op een andere manier deel zijn van de grote verenigingsbubbel, bijvoorbeeld door in een huis te wonen waarin veel verenigingsvolk woont, kennen dit vaste schema. Tenslotte gaat de hele bende op donderdag op stap – lid of niet – naar een open feest of bijvoorbeeld Loburg, Nji-Sri of danskelders Felisco en Utopia van Ceres en KSV.
Als een huisgenoot terugkomt van zo’n belangwekkend wandelingetje, hangt het hele huis aan zijn lippen
Toen door corona de vaste structuur van het verenigingsleven wegviel, was dat voor sommige verenigingslieden best verfrissend. Je weekindeling was daardoor niet aan het begin van de week al vastgelegd. Er was even helemaal niets, behalve datgene wat je zelf belangrijk genoeg achtte om, bij wijze van spreken, het risico op corona voor te lopen.
Zelf had ik mijn verenigingsleven al eerder op een laag pitje gezet om meer vrijheid te hebben. Bovendien heb ik mijn gehele studententijd veel energie uit mijn studentenhuis kunnen halen. Sinds de intrede van corona in maart is echter ook de huizencultuur van Wageningen aangetast. Normaal gesproken is een studentenhuis namelijk een thuisbasis waarop je kan terugvallen, terwijl je intussen buitenshuis van hot naar her rent. Nu speelt het sociale leven zich grotendeels binnenshuis af. Voor de één is dat voldoende, maar een ander woont wellicht alleen, of met huisgenoten die corona bij hun ouders uitzitten. Ikzelf ben gezegend met mijn huis, maar ook ik wil er soms wel even tussenuit.
De sociale contacten buiten huis zijn wandelrondjes met vrienden, door de uiterwaarden of over de dijk. Jaarclub-, dispuuts- of studiegenoten die je normaliter elke week in een groep zag, spreek je nu één voor één en één-op-één. Als een huisgenoot terugkomt van zo’n belangwekkend wandelingetje, hangt het hele huis aan zijn lippen om eindelijk weer wat nieuws uit andere kringen te horen. Verder zijn er immers alleen de nieuwtjes van binnenshuis, waarvan je allang op de hoogte bent; je bent immers voortdurend thuis.
Corona stelt zodoende de sociale structuren behoorlijk op de proef. Studenten zijn veerkrachtig, maar ook onze veer raakt zo langzaamaan opgerekt. De meest drukkende wens is misschien wel die om eindelijk weer eens een feestje mee te maken. Ik kan in ieder geval niet wachten tot ik weer in een van Wageningens smerige danskelders sta.