Al dagenlang heb ik mezelf aan mijn bureau vastgeketend tot ik eindelijk het statistische raadsel van mijn scriptie kan ontcijferen. Mijn enige lichtpuntje is dat ik (gevangenisbewaker) mezelf (gevangene) elke dag even een uur buiten laat luchten om boodschappen te doen. Dat kwartier lopen heen + boodschappen doen + kwartier lopen terug blijkt een perfect rondje om. Of het financieel verantwoord is om elke dag boodschappen te doen, weet ik niet – boodschappen doen is een van mijn duurdere hobby’s. Aan het haakje naast de voordeur hangt mijn boodschappen-tote met de portemonnee er al in, als een hondje dat smeekt elke dag uitgelaten te worden.
Zonder plan, doel of lijstje door de winkel wandelen op een rustig uur geeft mij dezelfde ontspannenheid als wanneer ik in de natuur loop. De effecten van een wandeling in de natuur voor de mens kunnen vooral toegeschreven worden aan het concept soft fascination, wat zoveel wil zeggen als: de natuur heeft grillige, onvoorspelbare vormen in redelijk voorspelbare patronen en dwingt ons (bijna) nooit tot focus. Het doolhof van de schappen blijft een paradijs aan mogelijkheden. Deze winkel verplaatst ongeveer elke maand zonder goede reden de plek waar ze de eieren verstoppen, dus het is nog goed voor mijn geheugen ook. Deze zoektocht houdt me scherp.
In deze kluizenaarsfase is het maar al te makkelijk om je aan de hele wereld te onttrekken
In mijn relaxte zoektocht waar niets moet en alles mag, kan ik me ontdoen van de constante focus die een scriptieanalyse van je vraagt. In deze kluizenaarsfase is het maar al te makkelijk om je aan de hele wereld te onttrekken om je met een laserfocus een gat door je statistische programma’s te staren. Het is dan ook heel gebruikelijk om medestudenten van alles en nog wat te horen afzeggen met het excuus ‘sorry, ik doe mijn thesis’ – en dit excuus is universeel geaccepteerd. ‘Been there’, zeggen ze dan. Of: ‘oh, klinkt heftig! Succes!’. Dan kun je je goed voelen over het feit dat ook jij héél, héél hard bezig bent, net zoals de rest. Intussen zijn de eieren gevonden en kan ik weer terug naar huis. Wanneer ik de sleutel in het slot steek, komen de statistiekgevoelens al weer omhoogdrijven. Dit was het uitje van de dag, nu weer kopje onder.
Ilja Bouwknegt is 24, bachelorstudent Bos- en Natuurbeheer, is actief bij studievereniging WSBV Sylvatica en doet ’s nachts wel eens vleermuizenonderzoek.
