Een collega wees me op een stuk in Nature over quiet quitting[1]: werknemers die er voor kiezen om minder en minder ondergewaardeerd of onbetaald werk op te pakken in de werkweek. Ik schrijf werkweek, maar vaak gaat het om extra uren in de avond of het weekend. Ongeveer driekwart van de wetenschappers liet via een poll van Nature weten dat zij hun werkzaamheden op bepaalde gebieden hebben afgeschaald (zie figuur uit het artikel).
Ten eerste vind ik de benaming quiet quitting enorm misplaatst. Hoe durven ze, die academici, om gewoon het werk te doen waarvoor ze betaald worden en om zich niet zonder klagen al die extra slagen in de rondte te werken?
Wanhopige editors proberen mij manuscripten te laten reviewen over werk dat ver buiten mijn expertise ligt’
Daarnaast straalt de term een bepaalde passiviteit uit, terwijl het net zo goed ‘self-care’, ‘gezonde werk-privé-balans’ of ‘prioriteiten stellen’ zou kunnen heten. Laten we hopen dat het erkennen en waarderen-traject, waarin ook academische componenten mee gaan tellen in de beoordeling, wat gaat oplossen en dat Haags geld voor extra stafleden de druk verder van de ketel zal halen.
Maar een ander groot onderwerp dat extra werkdruk oplevert en dat veel wetenschappers volgens de poll afschalen, is het reviewen van manuscripten. Ik merk dat zelf ook: niet alleen zijn mijn eigen manuscripten steeds langer en langer onder review en komen ze met minder rapporten terug, ook proberen meer en meer wanhopige editors mij manuscripten te laten reviewen over werk dat ver buiten mijn expertise ligt.
Dit kan zo niet veel langer doorgaan wat mij betreft, ook zeker niet gegeven de toename in het aantal wetenschappelijke publicaties. Er moet een ander reviewmodel komen dat eveneens recht doet aan de tijd die overwerkte wetenschappers hieraan besteden. Kan dat? Is daar geld voor? De grootste academische uitgevers zijn Elsevier (18,1 procent), Springer Nature (13 procent) en Wiley (9,5 procent). Bij Elsevier was het winstpercentage afgelopen jaar 37,9 procent en bij Wiley 27,9 procent. Dat zijn betere marges dan Apple, Google of Amazon hebben! En Springer Nature? Geen idee wat de winst was, maar die publiceerde een artikel over die zielige quiet quittende wetenschappers alsof ze daar niets mee te maken hadden…
Guido Camps (39) is dierenarts en onderzoeker bij Humane Voeding en OnePlanet. Hij houdt van bakken, bijen houden en bijzondere dieren.
[1] https://www.nature.com/articles/d41586-023-00633-w
