Foto Resource Tekst Felix Landsman
In dialoogcentrum Omnia kwamen dinsdag zo’n tachtig mensen bijeen om te praten over de samenwerking van WUR met de fossiele industrie. Bestuursvoorzitter Sjoukje Heimovaara luisterde en reageerde. Volgens studentredacteur Felix Landsman ‘was deze halfslachtige ontmoeting in vele opzichten niet wat de anti-Shell-student wilde, maar voor nu misschien wel alles wat deze kan krijgen.’
Verschillende Nederlandse universiteiten en instanties hebben aangekondigd hun banden met de fossiele industrie te verbreken. WUR niet. Naar aanleiding hiervan heeft de Scientists4Future-groep een brief bij het bestuur ingediend waarin ze vragen financiering van Wagenings onderzoek door fossiele bedrijven stop te zetten.
Het resultaat was de bijeenkomst ‘Let’s Explore: Collaboration with… The Fossil Fuel industry’. De middag werd geleid door directeur Corporate Communicatie & Marketing Inge Wallage en ingericht door middel van de Soft Shoe Shuffle, een manier van interactieve dialoog waarbij iedereen wat ongemakkelijk door de zaal loopt en zodra iemand een mening geeft waarmee je het eens bent, je je bij die persoon in de groep opstelt. Een interessant concept.
De toon werd onmiddellijk gezet toen Wallage peilde wat voor vlees ze in de kuip had en de zaal vroeg wie zich met Extinction Rebellion – een belangrijke speler in deze discussie – associeerde. Deze vraag leidde meteen tot frictie: een naar verhouding grote groep beklaagde zich over negatieve framing en polarisatie, aangezien het stempel ‘klimaatactivist’ er makkelijk voor zorgt dat je minder serieus wordt genomen of zelfs gecriminaliseerd wordt.
Gedurende de sessie werden veel goede argumenten op het parket gelegd. Er werd redelijk wat heen en weer geshuffeld, maar het activistenblok bleef toch vaak gezamenlijk stelling nemen, begeleid door instemmend handgewuif en veel collectieve applaussalvo’s. Voor sommige deelnemers bleek dit vrij intimiderend; een deelnemer kaartte dat later aan.
Deze manier van discussie voeren is niet wat we nodig hebben, uiteindelijk is dit ook maar een rookgordijn om de aandacht af te leiden
Dus wat waren de argumenten? Aan de kant van anti-Shell vond men dat Shell geen toekomst heeft, ‘alsof je in 2006 met Goldman Sachs zou samenwerken’; ook zou je bedrijven per definitie niet kunnen vertrouwen, ‘aangezien alles vanuit het oog van winst gebeurt’: ‘duurzaamheid is slechts een bandwagon waar grote bedrijven op springen’. Verder ‘zetten we ons vast in hun framework, zolang we banden met ze houden’ en ‘samenwerken is meedoen aan greenwashing’.
Aan de kant van de fossiele nuance werd er gezegd dat door samenwerking ‘wij invloed kunnen hebben op Shells agenda’ en dat we ze ‘de juiste kant op kunnen sturen’. Bovendien hebben ‘bedrijven als Shell de middelen om de energietransitie te verwezenlijken’, en kan ‘de mensheid alle innovatie-power gebruiken die ze kan krijgen’.
De in een cirkel rondgaande discussie werd uiteindelijk opengebroken door iemand die helemaal in zijn eentje aan de andere kant van de zaal stond en een punt maakte waardoor bijna iedereen de benenwagen naar zijn kant nam: ‘Deze manier van discussie voeren is niet wat we nodig hebben; uiteindelijk is dit ook maar een rookgordijn om de aandacht af te leiden.’ Instemmend gegrom van onvrede volgde.
Even later sprak WUR-voorzitter Sjoukje Heimovaara met een ietwat media-getrainde houding de zaal toe, terwijl de ontevredenheid een hoogtepunt bereikte.
De bijeenkomst bleef inderdaad bij Explore en leidde niet tot Decide. Deze halfslachtige ontmoeting was in vele opzichten niet wat de anti-Shell-student wilde, maar voor nu misschien wel alles wat deze kan krijgen. In april en mei zijn er nog twee bijeenkomsten over dit thema (precieze data verschijnen binnenkort op Intranet/agenda). Wordt vervolgd…
