Rinus de kat was kwijt. Hij was niet binnen, niet onder de veranda, niet in het schuurtje. Zelfs de buren, bij wie hij regelmatige te gast is, wisten van niks. Vroeger was hij een echte buitenkat maar nu, op zestienjarige leeftijd, komt hij alleen buiten om over het paadje de achtertuin in te lopen; het daar allemaal eens goed te bekijken om vervolgens snel terug te keren naar het eerste beste warme plekje (met kussentje). Rinus is vernoemd naar Rinus uit Poesjes, een serie van de VPRO. Daarin worden vier kittens gefilmd. Hun stemmetjes zijn ingesproken door stemacteurs. Rinus is een stoere kitten, een echte avonturier, maar ook een beetje dom. (Dit in tegenstelling tot zijn broertje Theo, een bangerd met een snotoogje.)
Onze Rinus is misschien geen groot avonturier, maar bang is hij zeker niet. Daar is hij te oud voor. Terwijl onze andere, veel jongere kat zich voortdurend verstopt voor de bouwvakkers die nog steeds door ons huis stampen, ziet Rinus in ieder mens een kans om op een warme schoot in slaap te vallen.
Rinus in ieder mens een kans om op een warme schoot in slaap te vallen
Rinus was bijna twee weken zoek. De eerste dagen zeiden we tegen elkaar dat hij natuurlijk gewoon in een schuurtje van buren zou zitten, maar na een tijdje sloeg de paniek toe. Waar kon onze bejaarde, demente kat toch zijn? We verspreidden foto’s in de straat waarop stond: ‘vermist: grote, lome, zwarte kat, met een rode bandana als halsbandje’. En we struinden het internet af: de dierenbescherming, Amivedi, gevonden/verloren, noem maar op.
En op een dag vonden we een foto van Rinus op een website voor gevonden huisdieren. Ja hoor, het rode halsbandje, die grote gele ogen met de lege blik – dat was onze Rinus. Gevonden op een industrieterrein aan de andere kant van de brug. Waarschijnlijk was hij op zijn dooie gemak de wagen van een bouwvakker ingesjokt en kwam hij vijf kilometer verderop terecht aan de rand van de stad.
Wat een avontuur voor zo’n oud katje. Wij voelden ons natuurlijk schuldig en verdrietig dat hij misschien dagenlang eenzaam had rondgedwaald op zoek naar zijn huis, ook al zeiden de mensen van de Dierenbescherming dat hij het prima naar zijn zin had gehad in de opvanglocatie en dat hij er goed at en sliep en zich lekker liet aaien. Inmiddels ligt hij weer te slapen op zijn kussen voor de verwarming en wijst niets erop dat wij ons terecht zorgen hebben gemaakt over hem. Hij ziet er tevreden uit, zoals alleen katten er tevreden uit kunnen zien. Maar voorlopig houden we hem binnen.
Ilja Bouwknegt is 24, bachelorstudent Bos- en Natuurbeheer, is actief bij studievereniging WSBV Sylvatica en doet ’s nachts wel eens vleermuizenonderzoek.
