Foto: Marthe Mouthaan Keerpunten: soms herken je ze meteen, soms pas achteraf. In deze serie vertellen WUR’ers over een moment dat ze altijd bij zal blijven. Dit keer masterstudent Molecular Nutrition and Toxicology Emma Mouthaan (25) die na een jaar rsi besloot het roer om te gooien.
‘Vanaf de lagere school heb ik een grote bewijsdrang gehad, ik wilde altijd het hoogste en moeilijkste bereiken. Ook bij het kiezen van mijn profiel op de middelbare school en bij het kiezen van mijn studie bij WUR koos ik niet wat ik het leukst vond, maar wat het ingewikkeldst was. Ik denk dat het komt omdat ik een laatbloeier was: op de lagere school begon ik laat met lezen, mijn ouders hebben het mij geleerd. Ik denk dat die periode mij gevormd heeft.
Ik wilde altijd het hoogste en moeilijkste bereiken
Tijdens mijn master in Wageningen kreeg ik rsi-klachten. Ik volgde een vak waarbij je in een groep een praktijkopdracht moest uitvoeren. Wekenlang zat ik van negen tot vijf op random stoeltjes, er waren geen echte werkplekken. Tijdens mijn thesis begon ik echt last te krijgen, maar omdat ik niet direct bij de studentendecaan- of arts terecht kon, ben ik doorgegaan. Op een gegeven moment werd de pijn in mijn polsen en armen zo erg dat zelfs een kop thee drinken of een boek lezen niet meer ging. Eigenlijk kon ik niks meer. Toen ik bij de studentenarts terecht kon, zei die dat het na een maandje wel over zou zijn. Na drie maanden kon ik nog niks. Ja, en dan blijft er weinig over: wandelen, luisterboeken luisteren, met vriendinnen afspreken. Soms kon ik wel janken uit onmacht. Uiteindelijk heeft het anderhalf jaar geduurd voor ik weer fulltime kon gaan studeren.
Ik ben veel gaan nadenken: wat wil ik met mijn leven? Ik heb altijd graag geschreven. Ik heb een eigen blog over financiën en ik schrijf voor studentenmagazines. Dat ik niet voor een studie in schrijven heb gekozen, is door mijn bewijsdrang. Ik was zo gefocust op het hoogst haalbare en voor mij was dat de bèta-kant. Maar dat is niet zo. Ik koos uiteindelijk voor wat ik het leukst vind en ben begonnen met de master Schrijven aan de VU. Nog steeds voelt het soms als falen en ik vond het enorm moeilijk om mijn ouders en vriendinnen te vertellen. Maar het bevalt goed en het lijkt wel of het laatste beetje rsi door mijn keuze verdween. Ik sta nog wel ingeschreven in Wageningen voor extra vakken. Misschien maak ik mijn thesis nog wel af.’
Keerpunten: soms herken je ze meteen, soms pas achteraf. In deze serie vertellen WUR’ers over een moment dat ze altijd bij zal blijven. Dit keer masterstudent Molecular Nutrition and Toxicology Emma Mouthaan (25) die na een jaar rsi besloot het roer om te gooien.
