In een familie waarin de boer en de natuurliefhebber samen aan tafel zitten, is de ‘boerenkwestie’ altijd al een beladen onderwerp geweest. Na de protesten afgelopen zomer zijn de messen extra scherp geslepen voor de gevechtsarena van de familiediscussie, zeker wanneer je familie, zoals die van mij, sterke opinies heeft en niet terugdeinst voor confrontaties. Het kan er hard aan toe gaan – het liefst zou ik eerste kerstdag bepantserd aankomen.
Zodra ik naar de universiteit ging, heb ik mezelf gepromoveerd van de kinderkersttafel naar de grotemensen-kersttafel omdat ik graag mijn steentje wil bijdragen aan de debatten die daar plaatsvinden. Maar als Wageningse student krijg ik meestal de rol van factchecker. ‘Ilja, jij studeert in Wageningen, weet jij of…’ – een veelgehoorde uitspraak. Ik wil ook mijn eigen argumenten in de strijd gooien, het liefst hét argument dat de hele boerencrisis zou oplossen. Maar ik word altijd snel aan de zijlijn gezet door de twee eindbazen van de familiediscussie die al veertig jaar lang hun techniek hebben kunnen verfijnen.
Het liefst zou ik eerste kerstdag bepantserd aankomen
In dit jaar van crises en boerenprotesten had ik mijn eigen persoonlijke crisis: de thesiscrisis. Wie naar een thesisonderwerp en bijbehorende begeleider zoekt, wordt hier bij WUR aan zijn lot overgelaten. Zonder het ritme van een rooster en colleges, moet je in je eentje een voldoende prikkelend onderwerp zien te vinden en zorgen dat je niet na een maand in een zwart gat van lamlendigheid valt.
Wat als ik de boerencrisis nam als thesisonderwerp, om te kunnen werken aan de oplossing? Ik zou twee vliegen in een klap slaan: ik had een innerlijke motivatie, dus zou ik er hard aan werken en ik zou genoeg argumenten uit mijn onderzoek kunnen oogsten om op eerste kerstdag te kunnen domineren in de tafelgesprekken.
Er was één probleem: ik ben eigenlijk ecoloog en het boerenprotest-onderzoek zit in de hoek van de sociale wetenschap. Aan innerlijke motivatie ontbrak het dus niet, maar wel aan concrete vaardigheden om het onderzoek te doen. Ik heb dus maar een ander thesisonderwerp gekozen: bosvogels. Daarmee zal ik weinig kunnen bijdragen aan het felle familiedebat over de boerenkwestie, maar het ligt me wel beter. En uiteindelijk is Wageningen de landbouwuniversiteit die zich heeft omgedoopt tot groenste universiteit van Nederland – en ben ik het perfecte voorbeeld dat landbouw en natuur wél hand in hand kunnen gaan. Ik hoop dat dat argument deze kerst genoeg zal zijn.
Ilja Bouwknegt is 23, bachelorstudent Bos- en Natuurbeheer, is actief bij studievereniging WSBV Sylvatica en doet ’s nachts wel eens vleermuizenonderzoek.
