Illustratie: Marly Hendricks Keerpunten: soms herken je ze meteen, soms pas achteraf. In deze serie vertellen WUR’ers over een moment dat ze altijd bij zal blijven. Dit keer Meira van der Spa, voormalig evenementorganisator en nu vertaler.
‘Tien jaar geleden kreeg ik een zware burn-out. Ruim 15 jaar werkte ik in de evenementenorganisatie voor WUR. Een jaar later begon ik met re-integratie en ik wilde per se terug naar hetzelfde vakgebied. Achteraf gezien een grote fout. Ik liet mij leiden door trots en eergevoel. Ik wilde bewijzen dat ik het wel kon. Maar ik had toen al eerlijk tegen mijzelf moeten zijn: past dit bij mij en word ik er wel gelukkig van? Het antwoord was nee.
Maar dat besef kwam voor mij pas afgelopen jaar, toen ik voor de tweede keer ziek thuis kwam te zitten. De rek was eruit. Ik vond altijd dat ik beter mijn best moest doen. Maar uiteindelijke had ik er echt geen zin meer in om mijzelf constant te bewijzen en ik was doodongelukkig. Ik zei tegen de bedrijfsarts: “Ik ben het zat en stop ermee”. Dat was zo’n verademing. Eindelijk koos ik voor mezelf.
Het was mooi geweest als ik dat tien jaar terug had bedacht. Maar ik denk dat dit ook iets is wat met leeftijd komt. Naarmate je ouder wordt, neemt de tolerantie voor bullshit af. Daarna ben ik gaan zoeken: wat past bij mij? In de evenementenorganisatie ben je nooit klaar en het kan altijd nog beter. Ik ben een perfectionist, en ik trek mij kritiek erg sterk aan. Daarnaast heb ik behoefte aan afgekaderd werk. Ik heb vroeger talen gestudeerd en een postacademische journalistiek opleiding gevolgd. Zo ben ik uitgekomen bij vertaalwerk. De stress is veel lager, ondanks dat het vaak heel druk is en met harde deadlines. Elke klus heeft een duidelijk begin en eind. En het is heerlijk om ’s avonds op de bank te kunnen ploffen en te denken: zo dat is klaar! Ik vind het ook ontzettend leuk. Het is best spannend om op je 52e nog zo’n grote switch te maken. En ik was bang voor de reacties van collega’s, omdat ik nog steeds voor WUR werk. Maar die waren alleen maar positief.
Naarmate je ouder wordt, neemt de tolerantie voor bullshit af
Tegen anderen die vastlopen zou ik zeggen: laat je niet verleiden om op een bepaald spoor te blijven omdat je denkt dat het zo hoort of omdat het nu eenmaal is wat je gewend bent. Je kan ergens nog zo goed in zijn, als je er niet blij van wordt, is de prijs de je ervoor betaalt heel hoog. Ik denk dat het logisch is dat je tijdens je loopbaan meerdere van dit soort switchmomenten hebt. En ik denk dat je alles kan leren als je er interesse in hebt. Meestal stel je hogere eisen aan jezelf dan dat een ander dat doet.’