Emma Holmes tijdens de Storytelling Night vorige week. Foto Clara Vinyeta Cortada Iedere maand organiseert Emma Holmes een verhalenavond. Het thema afgelopen week was ‘Ik voel me hier niet welkom’. In samenwerking met WUR werd de avond gratis aangeboden aan alle (internationale) studenten die zich ‘soms buitengesloten, alleen, of niet welkom voelen’. Resource-studentredacteur Clara Vinyeta Cortada uit Spanje nam een kijkje.
Tekst Clara Vinyeta Cortada
Het onderwerp van deze verhalenavond – ‘Ik voel me hier niet welkom’- kan op veel verschillende manieren worden geïnterpreteerd. Deze subjectiviteit is één van de sterke kanten van deze kunstvorm, omdat het de verhalenvertellers, allen gewone mensen met waargebeurde verhalen, de vrijheid laat hun verhaal op hun eigen manier te vertellen.
De avond begon met een warming up, waardoor ik binnen de kortste keren zat te high-fiven met volstrekte vreemden. Ik had toen al in de gaten dat dit geen gewone show is. Het gaat hier vooral om de verbinding met anderen. De verhalenvertellers brachten dapper en ten overstaan van ongeveer negentig mensen publiek hun verhaal. Die verhalen liepen uiteen van grappige anekdotes tot hartverscheurende levenservaringen en reflecties op de uitdagingen van het samenleven met mensen met wie je het hartgrondig oneens bent.
Kleine gemeenschap
Op een bepaald moment werd het publiek muisstil. Iedereen ging volledig op in een verhaal van een vrouw die een paar jaar geleden naar Wageningen was gekomen vanuit een klein dorp – nog kleiner dan Wageningen – waar iedereen elkaar kende, hetgeen ze destijds nogal vervelend vond. Na een tragische ervaring echter, merkte ze dat ze intens verlangde naar thuis, waar ze haar verdriet kon delen. De nauwe onderlinge betrokkenheid, waar ze zich eerder nog aan ergerde, kreeg een nieuwe betekenis als systeem van steun en toeverlaat dat ze (nog) niet gevonden had in Wageningen.
Zoals de wolken van kleur veranderen al naar gelang het zonlicht, zo verandert ook de manier waarop we kijken naar onze familie, vrienden en thuis, al naar gelang onze omstandigheden. Vaak is het pas als we ver weg zijn dat we volledig begrijpen wat we thuis hebben. Ik denk dat veel mensen in het publiek zich herkenden in de uitdagingen van het verhuizen naar Wageningen en het moeten opbouwen van een nieuw sociaal netwerk.
Zonder onderbrekingen
Emma Holmes probeert met deze avonden ruimte te geven aan diversiteit ‘door mensen hun verhalen te laten delen zonder onderbrekingen.’ Maar vooral wil ze graag dat de toehoorders ‘hier een gemeenschap vinden’.
Toen ik later door het donker naar huis fietste, dacht in na over Emma’s woorden. Haar opzet was geslaagd: het regende, maar ik voelde me tevreden. Culturele evenementen zoals deze geven een unieke kans om in de koude maanden in contact te komen met andere mensen. En dat helpt je om je welkom te voelen.
