Wanneer je deze Resource uit de bakken pakt, is het ook voor jou bijna vakantie. Misschien tel je de dagen al stiekem af of werk je in een tsunami van cafeïne toe naar de laatste deadlines. Binnenkort kun je ontspannen aan het strand, zorgeloos hiken in de bergen of je eigen invulling geven aan die lange weken van vrijheid. Dit geldt echter niet voor iedereen. In een organisatie als Wageningen UR is het nooit helemaal stil. Ook dit jaar zwoegen velen door zonder zomervakantie. Studenten die wanhopig ploeteren om niet bij de eerste slachtoffers van de langstudeerdersboete te zitten bijvoorbeeld. Enthousiastelingen die de kans hebben aan een uniek project te werken, of naar een exotisch land gaan. Enkele PhD-studenten schrijven door om hun promotiedeadline te halen. Pech hebben onderzoekers met onwillige onderzoeksobjecten: koeien en schimmels nemen immers ook geen vakantie. En dan heb je nog de mensen die het stiekem wel lekker vinden. Een leeg kantoor, geen kakelende collega’s: gewoon rustig doorwerken. Hier zes portretten van zulke zwoegers. Wat ook hun redenen zijn, denk vanaf het strand even aan hen die de hele zomer het wetenschappelijk vuur laten branden. Fijne vakantie.
Knutselen met leven
Jeroen Bosman, vijfdejaars BiotechnologieDoet mee aan de competitie synthetische biologie iGem ‘Deze zomer wordt een zware maar interessante tijd. Met meer dan acht studenten werken we aan een zelfbedacht project. We willen virusomhulsels gaan gebruiken om een medicijn exact op zijn bestemming af te leveren. Omdat het de bedoeling is in korte tijd zoveel mogelijk van ons ambitieuze plan te realiseren, krijgt iedereen het ‘royale’ aanbod van één week vakantie. Gelukkig ben ik toch meer iemand van de wintersport. Buiten die week zijn er geen beperkingen. Soms zullen we dus van acht tot elf op het lab zitten, en het weekend zal er uiteindelijk ook aan gaan. Hier staan gelukkig wel wat borreltjes tegenover. Bovendien is de airco in onze werkruimte prima. Veel van ons project vindt namelijk plaats bij vier graden Celsius, dan heb je zelfs een trui nodig. We hebben al een beginweekje gehad en ik vind het leuk te zien hoe snel er een teamgeest ontstaat. iGem is echt een avontuur: Het is heel bevredigend voor je master thesis een eigen project te hebben. Je hebt een grote vrijheid en leert echt samen te werken, dingen voor elkaar te krijgen. Zo moeten we voor eigen sponsoring en spullen zorgen. Voor mij is het project geslaagd als we de voorronde in Amsterdam doorkomen en mogen presenteren in Boston. Winnen? Dat zou helemaal fantastisch zijn.’
‘Vijf dagen per week hard werken’
Laurens Ganzeveld, Universitair docent AardsysteemkundeIs op sabbatical bij de Colombiaanse Universidad de los Andes ‘Mijn collega’s denken dat ik een paar maanden aan de Caraïbische zee rondhang, maar het is hier gewoon vijf dagen per week hard werken. Ik houd contact met mijn Wageningse PhD-studenten, schrijf papers en spijker studenten hier bij met het vak System Earth. De studenten hier hebben een goed niveau en de universiteit is luxe. De cursus bevalt dan ook erg en ik zou hem graag volgend jaar weer geven. De meeste vooroordelen over Colombia kloppen niet. Het land is booming en je komt hier niet voor ontwikkelingssamenwerking. Ik had een aantal redenen voor een sabbatical in Colombia. Ik wilde kijken of er projecten mogelijk zijn, om bijvoorbeeld studenten naar Nederland te halen en onze studenten hier stage te laten lopen. Daarnaast is mijn vrouw Colombiaanse en wilde ik ervaren hoe het is om als buitenlander in haar land te wonen. Bogotá is een hectische megacity, maar tegelijkertijd een perfecte plek voor lekker eten samen met je familie en vrienden; een belangrijk deel van de cultuur. De stad ligt op 2700 meter en het is dus meestal 20 tot 22 graden Celsius. Net Nederland. In augustus gaan we nog naar Caraïben, dat is maar anderhalf uur vliegen. Dat zijn de pluspunten van een internationale relatie.’
Lekker werken in stilte
Tim Thoden, nematoloog en bodemecoloog bij PPO in Lelystad Werkt door om de vakantiedrukte te vermijden. ‘Ik werk al jaren door in de zomerperiode, dat vind ik wel lekker. Het is een rustige periode waarin je goed rapportages kunt afmaken zonder gestoord te worden door telefoontjes en vergaderingen. Die rust heb ik nodig om bijvoorbeeld drie dagen in een onderwerp te duiken of een artikel te schrijven. Voor de veldproeven hoef ik niet te blijven in de zomer, die vinden vooral in het voor- en najaar plaats. O ja, en ik ga nog naar twee conferenties deze zomer: Eentje in Italië, de ander in Turkije. Mooie locaties, lekker weer, dus dat voelt ook als een beetje vakantie. De reden dat ik er ‘s zomers zit is dat ik geen gezin heb. Ik ga al jaren in het najaar op vakantie met mijn vriendin, zodat we op vakantie de drukte vermijden. Dit najaar gaan we vier weken naar Nieuw-Zeeland.’
‘Goed dat Nederland vroeg is uitgeschakeld’
Marjolein Helder, promovenda bij Milieutechnologie Moet haar proefschrift in augustus af hebben. ‘Waarom ik zo bruin ben? Dat komt van een weekend beachrugby op Ameland. Ik ben een heel weekeinde het strand niet af geweest. Ik ben nu nog redelijk relaxed, maar ik ben bang dat het over een week of drie heel anders is. Op vrijdag 10 augustus moet mijn proefschrift naar de leescommissie. Op 23 november is de promotie. De draft van het laatste artikel is net af. Dan moet ik de inleiding en discussie nog schrijven. En de stellingen natuurlijk. Eigenlijk wil ik ook nog een stuk over een wiskundig model schrijven, maar ik ben bang dat dat niet meer zal lukken. Mijn thesis gaat over de ontwikkeling van een plant-microbiële brandstofcel. Elektriciteit maken uit planten. Op dit moment is het nog geen zwoegen. Ik heb een goede planning. Dat is eigenlijk niks voor mij; zo ver vooruit plan ik normaal nooit. In principe heb ik de weekenden vrij, als ik genoeg gedaan heb tenminste. Dat is een soort beloning voor mezelf. Dat is ook nodig, anders krijg je teveel stress. Het is best hard werken. Ik maak dagen van soms tien uur. Als ik lekker in mijn schrijfbubbel zit, dan hoor ik niks om me heen. Wat ook scheelt is de vroege uitschakeling van Nederland in het EK. Ik ken mezelf; dan had ik toch elke keer weer in de kroeg gezeten om voetbal te kijken.’
‘Ik zie het meer als efficiënt mijn tijd besteden’
Marina Sanders, vijfdejaars Milieuwetenschappen Heeft vanwege dyslexie meer tijd nodig voor haar thesis. ‘Ik ben nu mijn laatste mastervak aan het afronden: bioprocessdesign. Dan is de lesperiode voorbij en ga ik dingen afmaken. Eerst een essay van 1500 woorden schrijven over interdisciplinariteit en daarna werken aan mijn thesis. Ik heb al een proposal geschreven en wil nu de literatuurstudie doen. Ik ben dyslectisch en daarom heel langzaam in lezen en het uitzoeken van dingen. Ook het schrijven gaat langzamer. Dan is het fijn om te weten dat je er genoeg tijd voor hebt. Doorwerken in de vakantie is geen opoffering. Zo zie ik dat niet. Ik zie het meer als efficiënt mijn tijd besteden. Je kunt ook negen weken op je lauweren rusten of een vakantiebaantje nemen. Maar dan raak je er helemaal uit en moet je daarna alles weer opstarten. Nu doorwerken levert mij meer op dan vakantie nemen. Bovendien kun je leuke dingen tussendoor doen, ‘s avonds en in de weekeinden. Bovendien ben ik van augustus tot december naar Amerika geweest als uitwisselingsstudent. Aansluitend heb ik een maand lang rondgetrokken. Doorwerken is dus ook een beetje compensatie daarvoor. Het zal denk ik wel meer discipline vergen dan normaal. Het is rustig op de afdeling, iedereen is weg. Ik heb het wel eens eerder geprobeerd, maar toen flopte het. Waarom het nu dan wel lukt? Ik had toen nog niet de smaak van het schrijven te pakken. Ik wist gewoon niet hoe ik het systematisch aan moest pakken. Nu wel.’
‘Ik moet minstens drieduizend euro hebben’
Anouk de Groot, vierdejaars Diermanagement Moet in de zomer werken om haar reis naar Australië te kunnen betalen. ‘In november studeer ik af, en ik ga deze zomer gebruiken om zoveel mogelijk geld te verdienen en te sparen. Na mijn studie wil ik namelijk een grote reis maken naar Australië en Nieuw-Zeeland. Om Australië binnen te komen moet ik minstens drieduizend euro op mijn rekening hebben staan, dus ik moet hard doorwerken. Ik heb twee banen deze zomer, bij Safaripark Beekse Bergen en bij Sealife. Bij het safaripark ben ik twee jaar geleden begonnen als stagiair. Toen ben ik in tien dagen opgeleid tot ranger: in een grote bus door het park rijden en mensen van alles vertellen over de dieren. Deze zomer kan ik er bijna vier weken fulltime aan de slag. Ik mag voor het eerst rangerkampen begeleiden. Mensen blijven dan slapen in een tentenkamp op het park. Bij Sealife heb ik iets ander werk. Daar maak ik, verkleed als piraat, foto’s van bezoekers. Ze staan voor een green screen, waar we een mooie achtergrond in monteren. Hoewel dit werk inhoudelijk minder met mijn studie te maken heeft, is het nog steeds een interessante baan. Zeedieren vind ik te gek en mijn collega’s zijn geweldig.’