Niets te kiezen

De afgelopen jaren leek de raad echter aan populariteit te winnen. Er viel weer wat te kiezen en ook voor komend jaar hadden beide partijen goede hoop.Toch liep het mis: raadsfractie Pulse (fusie van fractie PSF en studentenvakbond WSO) kreeg geen kandidaten op de been. De raad wordt nu gevuld door alle VeSte-kandidaten en een onafhankelijk lid. Weer geen verkiezingen dus. Dat is jammer. Maar betekent het ook dat het sexappeal van de raad weer is verdwenen? Of zijn studenten niet meer te porren voor een bestuursjaar? Wageningse studenten zijn doorgaans erg betrokken bij hun universiteit en het studentenleven bloeit. De studenteninstroom is de afgelopen jaren spectaculair gestegen, dus de vijver voor potentiële bestuursleden is groot. Een rondgang langs de grote verenigingen laat zien dat zij geen probleem hebben hun nieuwe besturen te vullen. Ook VeSte deed het goed; de vereniging wist een compleet elftal te strikken, ondanks de komst van de langstudeerboete. Het probleem ligt dus bij Pulse, maar het is niet eerlijk ze daar al te hard op aan te vallen. De partij heeft immers een moeilijk jaar achter de rug. Het was al een intern rommeltje bij PSF toen de huidige bestuursleden aantraden. De fusie met de comateuze WSO maakte zaken niet eenvoudiger. Het nieuwgeboren Pulse heeft ervoor gekozen eerst de vakbond te laten herleven en zelfs dat blijkt al een uitdaging. De naamsbekendheid en organisatie moeten volgend jaar gaan zorgen voor meer enthousiasme bij potentiële kandidaten. Voor de studentenraad is te hopen dat dit werkt. Verkiezingen zijn hét moment waarop fracties zich profileren, dat blijft nu achterwege. Onbekend maakt onbemind. Daarnaast kan het ook geen kwaad om meerdere visies in de studentenraad vertegenwoordigd te zien. Hoog tijd dus voor Pulse om de zaken op orde te krijgen, anders is er voor jaren niets te kiezen. Linda van der Nat en Rob Ramaker