‘Pijnlijk besluit dat nog even natrilt’

‘We zien niet in dat we er samen uitkomen’, lichtte Dijkhuizen zijn besluit toe. ‘Er is zoveel massieve weerstand tegen verdere samenwerking bij de hogeschool, we komen niet uit de klem. We hebben lang gekeken: is er nog een weg voorwaarts? We hebben het proces met Ten Have gehad, waarbij we alle punten op tafel hebben gehad. Maar we zijn niet verder gekomen, kijkend naar de peiling onder het personeel.’ Dijkhuizen liet blijken dat hij een stemverhouding 70% voor – 30% tegen een basis had gevonden voor verdere samenwerking. Voorts speelde de slechte verstandhouding met de MR van de hogeschool een rol bij het besluit van het college van bestuur. ‘Dat zit in mijn hart. Ik heb ruim een jaar met de MR opgetrokken. Het was zo negatief, met onder meer twee zaken voor de geschillencommissie. Dat wil je niet nog een jaar meemaken.’ Dijkhuizen vond het een ‘pijnlijk besluit dat nog even natrilt’. ‘Maar de wereld stort niet in. We hebben ook lange tijd zonder elkaar geleefd.’ Directie en managementteam van de hogeschool wilden wel door binnen Wageningen UR, vertelde directeur Ellen Marks. ‘We hebben tegen het college van bestuur gezegd: doorgaan, gooi het kind niet met het badwater weg.’ Ook zij onderkende dat de problematiek met de MR, die het vertrouwen in haar opzegde tijdens de vernieuwingsoperatie VHL Vooruit, nog niet van tafel is. ‘Groot verschil met toen is echter dat de plannen zijn aangepast en dat we als directie en MT naar elkaar toe zijn gegroeid. Opleidingsdirecteur Gerrit Jeuring: ‘We zijn meer een collectief geworden en geloven in een eigenstandig VHL.’ De medewerkers van VHL Wageningen waren boos en verdrietig over de ontvlechting. De ene medewerker vroeg of VHL Wageningen deel kon blijven uitmaken van Wageningen UR, de ander nam het Dijkhuizen kwalijk dat die met zijn besluit de tegenstanders had beloond. Dijkhuizen daarover: ‘De onvrede zat zo diep. We kunnen nu doorgaan met de helft voor, maar op een bepaald moment is de emmer vol. De afgelopen twee, drie jaar zijn we alleen maar intern bezig geweest, terwijl de buitenwereld niet stil staat. Dat is niet verantwoord, we moeten realistisch zijn.’ Het Wageningse MR-lid Harm Klein was het eens met Dijkhuizen. ‘Het is goed om eerst eenheid te smeden binnen VHL, los van Wageningen UR. Toen ik in de MR van VHL kwam, was het een wespennest, er was geen vertrouwen tussen de vestigingen. Sinds een jaar begint de MR meer een geheel te vormen. Ik denk dat de grote afstand tussen het personeel op de verschillende vestigingen heeft geleid tot een ver-van-mijn-bed-show en wantrouwen. Er was geen wij-gevoel, geen eenheid. Dat heeft het proces van het afgelopen jaar de das om gedaan.’ En daar was Dijkhuizen het dan weer mee eens. Hoe nu verder? Een commissie gaat de ontvlechting van VHL in technische zin verkennen. Daarbij moeten we denken aan contracten tussen VHL en Wageningen UR op het gebied van huisvesting, catering en andere dienstverlening. Voorts gaat het college van bestuur zijn besluit om af te treden als cvb van Van Hall Larenstein voorbereiden. Dat gebeurt in afstemming met de Raad van Toezicht, die dan eveneens zal aftreden als RvT van VHL. Dat komt op het bordje van de minister van EL&I, die dan mogelijk een kwartiermaker gaat aanstellen om een nieuw college van toezicht te benoemen. Dijkhuizen hoopte dat deze processen in september zijn afgerond, zodat het cvb dan het formele besluit kan nemen om af te treden. Wanneer de contracten met VHL aflopen, zal in goed overleg met het nieuwe cvb moeten worden besloten. Dijkhuizen achtte het niet ondenkbeeldig dat VHL Wageningen eind dit jaar uit het Forum vertrekt. ‘Dat kan, want de huisvestingskosten waren toch te hoog? We trekken de stekker er niet uit, maar het huurcontract zal ongetwijfeld op tafel komen bij de ontvlechting.’ Hij raadde de directie van VHL aan om toekomstscenario’s te ontwikkelen. ‘Eèn krachtig VHL met landelijke uitstraling lijkt mij het beste, je hebt schaal nodig. Maar een alternatief is om VHL op te splitsen. Daar moet ook het personeel en de MR nu over nadenken. Wat willen jullie, waar zit perspectief en wat is realistisch?’