Stamcelonderzoek in Boston

‘Na vijf maanden stageonderzoek aan het stamcelinstituut van Harvard voel ik me volledig ingeburgerd. De groep hier focust zich op vet, specifiek op lipodystrofie, een aandoening in de vetregulatie waarbij er nauwelijks vet wordt gevormd en opgeslagen. Ik modificeer stamcellen zodat ze dezelfde mutaties hebben als lipodystrofiecellen. Vervolgens differentieer ik de cellen naar vetcellen. Op die manier hebben we een controleerbaar systeem om de ziekte verder mee te onderzoeken. De inwoners van Boston nemen vet in ieder geval erg serieus, elke ochtend op weg naar het lab word je continu omver gelopen door joggers, er zijn er gigantisch veel. Zelf draai ik lange dagen in het lab omdat stamcellen ontzettend veel aandacht nodig hebben om in leven te blijven. Bovendien is het nu extra druk omdat ik over een paar weken mijn resultaten mag presenteren op een congres van het National Institute of Health. Best wel een big deal, dus werk ik hard door zodat ik mooie resultaten heb om te laten zien. Ik woon in een studentenhuis met meer verschillende nationaliteiten dan ik zelfs in Wageningen ooit gezien heb. Er zijn in Boston belachelijk veel studenten, de verhouding student /niet-student is ongeveer gelijk aan die in Wageningen, maar op de schaal van deze stad zijn dat er werkelijk heel veel.’ Boston ligt relatief dicht bij New York, daar ga ik regelmatig heen voor een paar dagen cityhopping. Zo ook tijdens nieuwjaar. Dat was een gigantisch spektakel, echt een unieke plaats om het nieuwe jaar in te knallen! Het viel me wel direct op dat de bierprijzen in de studentenkroegen hier ongeveer drie keer hoger zijn dan in Wageningen. En qua muzieksmaak kunnen ze ook wel het een en ander van ons leren.’