Hugo gaat over een jongentje dat in een treinstation in Parijs anno 1933 tussen de klokken woont. Zijn vader is helaas overleden. Zielig voor Hugo, maar ook voor de vrouwelijke kijkers onder ons, aangezien de persoon in kwestie niemand minder dan Jude Law is! Het enige wat Hugo nog van zijn vader heeft is een automaton, een soort robot, die hij probeert te maken op zoek naar een boodschap van zijn vader. Hier komt de speelgoedverkoper Georges Méliès in beeld. Later blijkt deze man een beroemde filmmaker te zijn. Hugo is dan ook een ode aan de vroegere, magische films, maar ook aan de filmpionier Georges Méliès (1861-1931). Soms wordt het verhaal hierdoor iets te traag en langdradig. Maar met zijn uitspraak Happy endings only happen in the movie heeft Georges in ieder geval wel gelijk!’
Ode aan de magische film
'Naar de bioscoop gaan is altijd een plezierig tijdverdrijf. Helemaal als je een veelbelovende film te zien krijgt, die elf Oscarnominaties heeft, winnaar is van een Golden Globe voor beste regisseur (Martin Scorsese) en ook nog eens in 3D. Aangezien ik geen diepte zie, is dat voor mij niet echt een voordeel, maar daardoor is…
