Is iedereen er klaar voor? De eerste kandidaat kan zo komen,’ Bianca wapperde met een blaadje waar vijf namen op stonden. ‘Tot hoe laat zijn we met deze onzin bezig? Ik heb om zeven uur afgesproken met m’n jaarclub,’ mopperde Willem-Jan. Vera wierp hem een boze blik toe. ‘Dit is hartstikke belangrijk WJ, het gaat om iemand met wie we straks intensief samenleven.’ Willem-Jan haalde zijn schouders op. ‘Ik stem toch voor dat lekkere Portugese wijf.’
Het daaropvolgende halfuur druppelden de kandidaat-huisgenoten binnen. Een volslanke Amerikaanse, die alles aan het huis ‘amazing’ vond, een vriendelijke Chinese jongen die overal ‘Yes’ op antwoordde, een Spaanse die onverstaanbaar Engels sprak en de Portugese schoonheid, die al twee jaar een vriend had. Na anderhalf uur plichtmatige vragen, geforceerde vriendelijkheid en ongemakkelijke stiltes, zaten Willem-Jan, Derk, Bianca en Vera besluiteloos op de bank. ‘Nou, dat was dus echt drie keer niks,’ klaagde Willem-Jan.
Weer ging de deurbel. Bianca keek naar haar blaadje. ‘Dat is vast de Italiaan. Twee uur te laat. Hij bekijkt het maar.’ Vera opende uiteindelijk de voordeur. Ze kwam binnen met een bebaarde Italiaan in haar kielzog. ‘Jongens, dit is Filippo.’ ‘Buonasera amici,’ sprak hij charmant. Willem-Jan zuchtte. ‘Ik moet geen gladde Italiaan in mijn huis, hoor. Die lui maken niet schoon, je kan geen afspraken met ze maken en ze praten slecht Engels.’
Filippo schonk Willem-Jan een onweerstaanbare glimlach. ‘I’m so sorry I’m late,’ zei hij, terwijl hij hem een vriendelijk schouderklopje gaf. ‘But to make up for it, I will cook for you. Pasta di mamma, my mother’s famous recipe.’ Hij trok zijn rugzak van zijn schouders. ‘Principessa, could you show me the kitchen?’ vroeg hij aan een glunderende Bianca. De twee vertrokken naar de keuken, gevolgd door een verbaasde Vera en Derk. Al snel klonk er luid gelach en gerinkel van pannen en bestek.
Willem-Jan ijsbeerde ondertussen mokkend door de woonkamer. Elise, die zich discreet had teruggetrokken, kwam de kamer in. ‘Oh my god, wat ruikt er zo lekker?’ vroeg ze. ‘Een of andere spaghettivreter, die denkt dat hij met wat verwijfd gekokkerel een kamer krijgt,’ gromde Willem-Jan.
Niet veel later kwam Filippo de woonkamer in met een grote schaal verse pasta. Een heerlijke geur van zacht gegaarde tomaten, verse basilicum en pittige Parmezaanse kaas drong Willem-Jans neus binnen. Terwijl Derk, Vera en Bianca de tafel dekten, opende Elise een fles rode wijn. ‘Buon appetito, my friends!’ Terwijl de rest enthousiast opschepte, bleef Willem-Jan dralen. Bianca keek demonstratief op haar horloge. ‘WJ, it’s seven thirty, didn’t you have your little boys club?’ vroeg ze pesterig. Willem-Jan bleef onzeker staan.
‘Nóó, my friend, you cannot leave. We have tiramisu for dessert!’ riep Filippo uit. Hij klopte op de lege stoel naast hem. Willem-Jan schoof na enige twijfel aan tafel. Met een samenzweerderig ‘I will give you the biggest piece, I promise’ stelde Filippo zijn kamer veilig.