Kleurrijk licht flitste door de woonkamer waar de volumeknop wijd open stond. Het hele huis was gevuld met feestgangers. Terwijl Bianca en Vera op de bank nipten van hun Blue Curaçao, kwam Filippo aanlopen met een flesje bier in zijn hand: ‘Better than your naughty party theme, right?’ ‘Het pakt best goed uit, ja,’ zei Bianca luchtig. Ze was nog een beetje op haar teentjes getrapt omdat haar themavoorstel, ‘Proud to be fout’, wegens oubolligheid was afgeserveerd tijdens de voorbereidingen.
‘In a few minutes it’s even going to get better,’ grinnikte Filippo. ‘But if you will excuse me ladies, I’m going to assume a better position.’ Hij liep nonchalant naar een groepje internationale studentes.
Wat mensen floten toen ze zagen dat Derk op tafel klom. Hij gebaarde ondertussen naar Willem-Jan om het volume te dempen. ‘Beste mensen,’ riep Derk. ‘Het moment is gekomen voor het maken van een levende Rubik’s cube. De eerste deelnemer van wie alle kledingstukken een en dezelfde kleur hebben, wint deze prachtige trofee.’ Hij hield een plankje boven zijn hoofd waarop een Rubik’s cube op een springveer heen en weer danste. De zaal juichte. ‘Broek uit, broek uit!’ dreunde het al snel door de kamer. Dankzij de uren die Derk de laatste tijd had doorgebracht in de fitnesszaal had hij weinig aanmoediging nodig. Hij trok uitdagend zijn T-shirt uit en zwaaide ermee als een lasso in het rond. Willem-Jan liet het nummer You can leave your hat on uit de speakers knallen.
‘We beginnen!’
De mensenmassa kwam in beweging. Iedereen begon kledingstukken uit te trekken, te ruilen of te zoeken naar passende kleuren. Al snel was de zaal halfnaakt. Tot plotseling de muziek helemaal stil viel. Op Willem-Jans stek bij de geluidsinstallatie stond een kalende man van middelbare leeftijd.
‘Wat is hier aan de hand?!’ De feestgangers keken geschokt naar het rood aangelopen gezicht van de huisbaas. ‘Iedereen eruit! Mijn huis is toch geen bordeel!’ Haastig graaiden de gasten hun kleding bij elkaar en glipten zo stilletjes mogelijk het huis uit. De huisgenoten stonden aan de grond genageld. ‘Ik kreeg klachten over geluidsoverlast. Deze klereherrie is drie straten verder nog te horen, belachelijk.’ Zijn blik viel op het met ducttape dichtgeplakte gat in het balkonraam. Voor hij kon reageren klopte Filippo kalmerend op zijn schouder, ‘Relax dude! Why the angry face? You should be happy!’ ‘Why should I be happy?’ knarste de huisbaas. ‘Because you are the winner!’ Filippo overhandigde de trofee aan de in blauwe spijkerbroek en spijkerjack geklede huisbaas.