‘Ik ging naar Canada voor een onderzoekstage. Met mijn begeleider had ik van tevoren afgesproken wat mijn taak zou zijn: het verzamelen van data voor een lopend onderzoek op het gebied van de gezondheidszorg. Dat zou ik doen door gesprekken te houden met allerlei verschillende mensen. Maar toen ik aankwam bleek dat de dataverzameling pas later zou starten, anderhalve maand nadat mijn stage zou zijn afgelopen om precies te zijn.
Dat viel me nogal rauw op mijn dak. Ik moest nu van negen tot vijf literatuuronderzoek doen. De eerste drie maanden vroeg ik me regelmatig af wat ik daar deed. Maar op een gegeven moment heb ik de teleurstelling van me af kunnen zetten. Alles overziend heb ik het eigenlijk gewoon fantastisch gehad.
De verschillen tussen Nederland en Canada hebben mijn ideeën over gezondheidszorg wel veranderd. In Nederland is de zorg veel zakelijker dan in Canada. Ook de enorme afstanden en het extreme klimaat zorgen voor grote verschillen. In Canada hoef je er niet altijd op te rekenen dat een ambulance binnen 11 minuten komt aanrijden, soms doet hij er drie uur over.
Ik kwam in november aan en dan begint de sneeuwval. Het kan tot -30°C worden en sneeuwen als een gek. In Nederland is een muts een modeitem, daar is het noodzakelijk en wordt het zelfs op het nieuws omgeroepen dat mensen mutsen moeten dragen. Een zeven kilometer lang kanaal in Ottawa was de hele winter bevroren, zodat mensen schaatsend naar hun werk gingen. Met een aktetas onder de arm.
Wat me vooral opviel was dat de mensen zo laidback zijn. Op mijn eerste dag werd ik al uitgenodigd om te komen eten, zodat ik meteen kon kennismaken met een lokale specialiteit: beverstaarten. In koffietentjes knoopten mensen gewoon een gesprek aan en mijn ongemeubileerde kamer werd gevuld met spullen die mensen kwamen brengen. Ik werd echt blij van die behulpzaamheid.’