De actie van de jager, die werd gefilmd, leidde tot afkeuring door de provincie Limburg, de landelijke jagersvereniging en de publieke opinie.
Wat leert ons dit incident?
‘Dit is een klassiek voorbeeld van een actie die tot herrie moest leiden’, zegt Arjen Buijs, onderzoeker bij Alterra en de leerstoelgroep Bos- en Natuurbeleid. ‘Je ziet het filmpje en je weet: dit worden Kamervragen. Als de jagersvereniging de kans had gehad om de jager te adviseren, dan hadden ze zeker geprobeerd hem tegen te houden. Er worden jaarlijks zo’n 3000 everzwijnen doodgeschoten op de Veluwe, maar dat is niet zichtbaar op twitter en tv.’
Moesten ze worden afgeschoten?
‘De opzichter mocht de dieren afschieten volgens de formele regels, omdat de wilde zwijnen buiten de toegestane gebieden waren, maar dat gaat in tegen het gevoel dat je dieren in de natuur hun eigen gang moet laten gaan.’
Het natuurbeheer met dieren roept emotionele reacties op?
‘Ik verzet me tegen het beeld dat het hier gaat om een tegenstelling tussen ratio en emoties. Die emoties zijn gekoppeld aan waarden, zoals compassie met dieren en weerzin tegen het afschieten van dieren. Als die waarden worden aangetast, leidt dat tot emoties. Daar is niets irrationeels aan. We spreken dan over morele emoties in de psychologie. Maar het beleid is dat je de zwijnen buiten het toegewezen leefgebied afschiet en het is ook goed dat er iemand voor dat beleid staat. Dat het gefilmd is leidt tot maatschappelijke discussie over die regel. Wat mij betreft is deze discussie heel goed, leve de democratie.’
En wat moet er nu gebeuren?
‘We hebben vorig jaar een enquête gehouden voor Natuurmonumenten met de vraag: wat doe je tegen de overlast van herten en wilde zwijnen? De meerderheid is voor het plaatsen van hekken en het vergoeden van de schade, slechts 22 procent van de respondenten was voor afschieten.’