Ze had het al een aantal malen gezegd en ze herhaalt het opnieuw in antwoord op Kamervragen van de Socialistische Partij: als de medezeggenschap ermee akkoord gaat, mogen opleidingen gerust de geldigheidsduur van tentamens beperken. Wie te lang over zijn studie doet, moet soms weer van voren af aan beginnen.
De oppositie heeft daar moeite mee en zelfs partijleider Diederik Samsom van regeringspartij PvdA plaatste er vorige week vraagtekens bij. Hij vroeg tijdens de algemene beschouwingen: “Waarom vervallen studiepunten als je er op je twintigste voor kiest om vijf jaar in het buitenland te gaan werken?”
Maar volgens minister Bussemaker staat nu eenmaal in de wet dat opleidingen die beslissing mogen nemen. En daarvoor hoeft ze zich ook niet in bochten te wringen, zegt ze. “Er is geen sprake van een vrijere interpretatie. De wettekst is helder.”
Opleidingen mogen dus de geldigheidsduur van tentamens beperken, ook als de kennis van de trage studenten helemaal niet verouderd is. De beperking mag worden gebruikt als stok achter de deur om studenten tot een hoger studietempo te manen. Ook de rechter stelde “dat argumenten als marginale studievoortgang en onvoldoende studieperspectief acceptabel zijn” voor het beperken van de geldigheid.
Maar het studietempo is niet zaligmakend, meent Bussemaker. “Ik ben van mening dat studievoortgang geen doel op zichzelf moet zijn. De maatregelen die instellingen treffen om studenten sneller te laten studeren moeten leiden tot een verbetering van de kwaliteit van het onderwijs.”
De kwestie rond het beperken van de geldigheidsduur van tentamens kwam aan het rollen toen bleek dat de rechtenfaculteit van de Universiteit Leiden de studiepunten van trage studenten liet vervallen en vervolgens geen mogelijkheid bood om de punten opnieuw te behalen. Daarmee stuurde ze de studenten dus eigenlijk weg en dat is in latere studiejaren niet toegestaan.