Het was stampvol in De Zaaier. Er zou zo een indie-bandje gaan spelen en Vera had een aantal huisgenoten op sleeptouw genomen. Bianca en Derk keken ingespannen naar het schema van de Popronde.
‘Zal ik nog een rondje halen?’ vroeg Vera, die vanavond de pot beheerde, om meteen richting bar te verdwijnen. Toen de band een paar nummers had gespeeld was ze echter nog steeds niet terug.
‘Hoe lang moeten we nog op dat bier wachten?’, zei Bianca ongeduldig en wurmde zich ruw door de mensenmassa heen naar de bar. Daar stond Vera met een jongen te praten. Zijn haar was een wirwar van dreadlocks en hij leunde nonchalant tegen de bar. Voor hen stonden vijf doodgeslagen biertjes. Bianca pakte Vera’s schouders vast.
‘Twee woorden, negen letters,’ zei ze plagerig, waarop Vera schrok.
‘Oh, sorry! Ja, ik kom.’ Snel pakte ze de biertjes en liep achter Bianca aan.
‘Waarom duurde het nou zo lang?’, vroeg Bianca. Ze keek beteuterd naar haar schuimloze biertje. Vera kon niet verhullen dat ze bloosde.
‘Ja sorry, ik kwam iemand tegen’, antwoordde ze. Ze wierp een blik op het Popronde-schema en stelde voor om naar het Gat te gaan.
‘Het Gat?’, riep Bianca. ‘Daar is pas om half één Drum ‘n Bass en daar heb ik écht geen behoefte aan. We zouden sowieso eerst naar Buurman en Buurman gaan en daarna naar XL. Vera wilde protesteren, maar kreeg de kans niet.
‘Jij wilde naar de Zaaier en daar zijn we nu. Wij hebben ook nog wat te vertellen,’ zei Bianca resoluut. Zuchtend volgde Vera de groep.
Voor de deur van Café XL probeerde ze het nog één keer: ‘Het Gat schijnt ook best…’
‘Begin nou niet weer’ zei Bianca. Achter zich hoorde ze Vera een zoveelste zucht slaken. Zonder er acht op te slaan, worstelde ze zich naar binnen. De groep verzamelde zich op een vrij plekje achterin de kroeg. Even later keek Derk zoekend rond.
‘Heb jij Vera nog gezien?’ Ook Bianca keek bezorgd; Er zat nog behoorlijk wat geld in de pot. Vol ongeloof keek ze Derk toen aan. ‘Ze zal toch niet…’ Derk knikte en volgde Bianca naar de uitgang.
Het Gat stond vol met feestgangers maar toch vonden ze haar al snel. De jongen uit de Zaaier bleek achter de bar te staan, met Vera tegenover hem. ‘Zo, zijn jullie daar eindelijk?’ zei ze triomfantelijk. ‘Ik heb bier voor jullie. Van het huis.’