Commentaar van Yun Xing, MSc International Development Studies uit Beijing
‘Het zuiden van China is anders dan het noorden. In Beijing eet bijna niemand hond maar in het zuiden is het vrij normaal. Een vriendin uit Guanxi, vertelde me dat dit komt doordat ze daar geen centrale verwarming hebben. In de winter zijn de huizen koud. Hondenvlees helpt dan het lichaam warm te houden. Mijn vriendin vindt het heerlijk om hond te eten bij een biertje.
Ik ken zowel mensen die zich het vlees goed laten smaken als anderen die het verschrikkelijk vinden. Ikzelf zou het nooit eten. Ik ben tamelijk westers opgevoed en heb honden altijd als huisdieren gezien. Maar ik ben me ervan bewust dat anderen honden zien als voedselbron. Vooral mensen uit meer landelijke gebieden vinden het vaak raar dat stedelingen vee in huis nemen en vertroetelen. Wie niet in een cultuur leeft waar honden eten normaal is, kan wel beweren dat ze ‘man’s best friend’ zijn en als zodanig behandeld moeten worden. Maar dit is een culturele opvatting en China bestaat niet uit slechts één cultuur.
Het is nogal amusant hoe veroordelend en emotioneel mensen worden als het over de hondenindustrie gaat, terwijl er ook zo veel andere dieren gedood worden. Dat noem ik discriminatie: dierenracisme. Alleen vegetariërs mogen protesteren, de anderen zijn hypocriet. Overigens zijn de honden die gegeten worden niet dezelfde als de huisdieren. Daar hebben we zogenaamde vleeshonden voor, net zoals vleesvarkens en hobbyvarkens niet hetzelfde zijn. Honden zijn niet zieliger dan varkens. Eerder andersom, want varkens hebben meer intelligentie.’