Het kunstwerk is de stalen ventilatieschacht achter Rikilt. En de ‘ontdekker’ is de Wageningse stadsdichter Laurens van der Zee. Van der Zee is bezig samen met de openbare bibliotheek in Wageningen een website op te tuigen over kunst in de openbare ruimte. Op zoek naar het betonpaviljoen Batara achter Zodiac om daar foto’s van te maken, kwam Van der Zee een paar maanden geleden uit bij het Rikilt.
Tussen de bouwcontainers die het beeld destijds omringden, viel zijn oog op een stalen gevaarte. ‘Ik dacht meteen: dit is een kunstwerk’, blikt Van der Zee terug. Het object is gemaakt van cortenstaal en voorzien van een mooi bruin roestlaagje dat het onderliggende metaal beschermd tegen verdere corrosie. Het gevaarte lijkt op een sierlijk gewelfde ventilatieschacht.
En dat is het dus ook. Van der Zee zocht en vond een beschrijving van het kunstwerk in het boek Kunst bij rijksgebouwen 1978-1985. Het object is een stuk toegepaste kunst en de ontwerper is de Nijmeegse kunstenaar Gerard Walraeven. Hij kreeg als opdracht om de ‘technische aanzuiginstallatie op het buitenterrein’ beeldend vorm te geven. Het resultaat werd in 1980 opgeleverd.
In de kunstroute op de campus vind je het beeld evenwel niet terug. Commissielid Simon Vink, woordvoerder van de Raad van Bestuur, zegt dat hij er nog nooit van heeft gehoord. Bij collega commissielid Ad van der Have van het Facilitair Bedrijf gaat wel een belletje rinkelen. ‘Het is bij mij en bij het Rikilt wel bekend. Maar er was weinig info over. Afgezien van ESG, werd bij DLO kunst niet gedocumenteerd. Bij het samenstellen van de kunstroute is het aan de aandacht ontglipt.’
Dat de ventielatiekoker niet in de route zit, komt volgens Van der Have ook omdat het letterlijk niet zo de route ligt. Wie het ding wil zien, moet via een expeditieweggetje naar de achterkant van het Rikilt lopen. Vink is evenwel stellig: ‘Als het kunst is, wordt het zeker in de route en de collectiebeschrijving opgenomen.’