De insectenhapjes vlogen dinsdagavond weg in de bblthk (Foto: Stichting RUW)
Er valt over te twisten hoe illustratief Wageningen is voor heel Nederland, maar de Wageningse studenten lijken klaar om eettaboes te doorbreken. Op dinsdagavond zit de bblthk propvol voor een door stichting RUW georganiseerde avond over ‘(on)geaccepteerd voedsel’.
Tijdens de avond legt Jessica Duncan, docent bij Rurale sociologie uit, dat hetgeen geaccepteerd wordt als voedsel sterk afhangt van de cultuur. Als Canadese ondervond ze dat zelf in Nederland. ‘Mij is verteld dat dit voedsel is,’ zegt ze bij een foto van een frikadel, ‘maar ik heb geen idee waarom.’ Culturen maken zulke classificaties om ons te beschermen en gezond te houden. Voedselregels trekken bovendien een lijn tussen ‘wij’ en ‘zij’.
De moderne mens heeft het echter moeilijk bij het kiezen. ‘Het voedselsysteem is geglobaliseerd en in crisis,’ zegt Duncan. Voedsel wordt flink bewerkt, het reist de hele wereld en de productie trekt een flinke wissel op onze leefomgeving. De leefregels van gisteren helpen ons dus niet meer bij onze keuzes. We zullen onze angst van het onbekende, zoals het eten van insecten, moeten overwinnen om problemen in de wereld op te lossen. Zo hebben insecten bijvoorbeeld minder ruimte en voedsel nodig om te groeien, stoten ze ongeveer tien keer minder broeikasgassen uit dan koeien en bevatten ze meer voedingsstoffen dan ‘normaal’ vlees, zoals zink en ijzer. Ongeaccepteerd voedsel wordt niet gebruikt en dat is zonde.
Het voedselsysteem is geglobaliseerd en in crisis
Jessica Duncan
De kunstenaar Ron Hagenouw maakt dit punt op speelse wijze met zijn ‘keuken van het ongewenste dier’. Hierin vind je een Bambiburger gemaakt uit vlees van Amsterdamse hertjes, bouillon van bij Schiphol afgemaakte ganzen en de My little ponyburger van paardenvlees. Het ziet er bijna lieflijk uit. Foto’s van een klein meisje voor een levensgroot bord met een My litttle ponydiagram dat laat zien welke delen van het paard als eten worden gebruikt. ‘Ik wil een discussie ontlokken,’ zegt Hagenouw. Een discussie over onze opvattingen en kennis over voedsel.
In Wageningen vindt hij voornamelijk open geesten. Op de vraag wie er een My little ponyburger zou eten gaat 90 procent van de handen omhoog. ‘Maar,’ stelt iemand als voorwaarde, ‘dan wil ik wel weten dat ik een paardenburger eet.’