Groepswerk

‘Dit is echt een episch filmpje,’ zei Frank, terwijl hij zijn laptop omdraaide. Op het scherm probeerde een kat in een veel te kleine doos te kruipen. Vera onderbrak het gegrinnik. ‘Kom op mensen. We moeten echt aan het werk.’ Samen met vijf jaargenoten werkte ze bovenin Forum aan een project dat nauwelijks vlotte.‘We moeten wel echt gaan opschieten,’ stemde een groepsgenoot dit keer gelukkig in. ‘De andere groepjes hebben al veel uitgebreidere modellen.’ Frank veegde ondertussen nonchalant enkele blonde lokken uit zijn gezicht.‘Een model moet juist simpel zijn,’ begon hij. Vera wilde snel het woord nemen maar ze was te laat. Frank hield weer één van zijn snoeverige betogen. Die eindigden allemaal bij zijn middelbare schooltijd, toen hij als wiskundewonder alle proefwerken haalde zonder te leren. Smekend keek Vera naar haar teamleden die hulpeloos terug staarden. Alle leiding moest weer eens van haar komen.‘Oké,’ schraapte ze uiteindelijk haar keel. ‘Ik heb mijn deel thuis al aangepast en dat maakt het model al flink beter. Hoe ging dat bij jullie?’ Tot Vera’s opluchting kwam er wat discussie op gang en was er nu snelle vooruitgang. Ze glimlachte toen de Duitse jongen een waslijst aan fouten opsomde uit Franks werk. ‘Wat is het toch ook een flapdrol,’ dacht Vera. Hijzelf keek ondertussen schaapachtig op zijn laptopscherm. Toen iedereen rond half vijf helemaal gaar was besloten ze er de brui aan te geven. Vera beloofde alles in één document te zetten zodat ze het voor vrijdag allemaal konden nakijken. ‘We zijn goed bezig, matties,’ zei Frank, toen ze Forum uitliepen. Vera rolde met haar ogen.Franks opmerking schoot weer door haar hoofd toen ze donderdagavond het werk afmaakte. ‘Hij hangt nu waarschijnlijk ergens in de kroeg,’ dacht Vera, ‘terwijl ik zijn werk verbeter.’ Opeens had ze een ingeving. In Franks deel wiste ze één van de grafieken en plakte een foto van Vecino, languit slapend op de vensterbank. ‘Figuur 3,’ schreef ze eronder. ‘Frank doet zijn laatste nakijkwerk.’ Send. ‘Nu zullen we wel eens zien wie er goed bezig is mattie,’ dacht Vera. Toen ze de volgende dag bij elkaar kwamen, was Vera niet de enige met een onwillekeurige grijns op haar gezicht. ‘En Frank,’ vroeg ze poeslief, ‘heb jij nog fouten gezien in de laatste versie?’ ‘Nee,’ zij hij, achterover hangend in zijn stoel. ‘Volgens mij kunnen we het zo printen en inleveren. Ziet er prima uit.’ De hele groep barstte in lachen uit.