Tinder

Het was dan wel SSR-W, dacht Bianca, maar dit was echt een goed feest. De dj draaide lekker en er werd flink gedanst. Bovendien had ze morgen geen college, voor het eerst in lange tijd. Een hand op haar schouder deed haar plotseling uit deze gedachte opschrikken. ‘Leuk om je in het echt te zien.’ De jongen grijnsde zodat Bianca een rij kromme tanden kon zien. Het duurde even voordat ze besefte dat hij één van haar Tinder-matches was. Hoe foto’s kunnen liegen.‘Eh, hoi,’ zei ze. ‘Hoe is het?’ Ze probeerde zo lauw mogelijk te klinken.‘Nou, nu nog veel beter,’ zei hij, nog steeds grijnzend.‘Ah,’ zei Bianca. ‘Ehm, ik ga even een biertje halen.’ Voordat hij iets kon zeggen, verdween ze door de mensenmassa naar de bar. Terwijl ze daar met wat bekenden stond te praten vergat ze de jongen al snel. Tenminste, tot ze hem vanuit haar ooghoeken dichterbij zag komen. Snel vluchtte ze de dansvloer op waar haar beste vriendin Anne stond. Ze probeerde ondertussen zo min mogelijk richting de jongen te kijken zodat ze zijn blik niet zou ontmoeten. Toen ze uren later aan de bar hingen, moest Anne hard lachen om het verhaal. Ze was knalrood, als altijd wanneer ze te veel had gedronken. Ook Bianca voelde nu pas hoeveel ze op had. ‘We moeten op zoek naar leuke jongens,’ zei Anne enthousiast. ‘De kroeg is nog altijd veel beter dan Tinder.’ Toen ze even rondkeken wees Anne al snel naar een brede jongen. ‘Dat vind ik nou echt een lekkertje.’ Bianca haalde haar schouders op; hij had iets te veel sportschooluurtjes gemaakt naar haar smaak.‘Your loss’, zei Anne, en verdween in zijn richting. Bianca’s eigen ‘match’ had waarschijnlijk op deze kans gewacht, want opeens stond hij naast haar. Nee, dacht ze, niet hij.- ‘Weet je dat je er heel goed uit ziet?’ Hij stond nu heel dichtbij. Dichter dan nodig was om boven de muziek uit te komen. Even kon ze niet meer rustig denken en ze voelde zich aangeschoten en paniekerig. Toen voelde ze dat zijn hand op haar rug langzaam begon te zakken, hij leek nu te wachten op een goed moment haar te zoenen. Dit gebeurt niet echt, dacht ze panisch. Ze keek schichtig om zich heen of ze bekende gezichten zag. Opgelucht zag ze Willem-Jan, die geen open feest oversloeg, opeens voorbij lopen. Wat een onwaarschijnlijke reddende engel.- ‘Ah, daar is mijn vriend’, zei Bianca zo hard mogelijk, terwijl ze Willem-Jan aan zijn shirt naar zich toe trok.- ‘Hé,’ zei deze verbaasd. – ‘Je moet me helpen’, zei ze in zijn oor, ‘maar dit is echt eenmalig.’ Voordat hij doorhad wat er aan de hand was begon ze hem te zoenen.