Voor promovendi zijn de stellingen bij het proefschrift een gelegenheid om hun persoonlijke en professionele overtuigingen voor het voetlicht van de wetenschap en maatschappij te brengen. In deze rubriek lichten zij hun meest prikkelende stelling toe. Dit keer een stelling van Jochem Bronkhorst, Physical Chemistry and Soft Matter, die op 20 september 2022 zijn proefschrift verdedigde.
‘Elk mens heeft persoonlijke ankers nodig, iets waarop je altijd terug kunt vallen en wat rust schept. Iets waarvan je weet: als ik dat doet, voel ik me daarna beter. Iets wat zorgt voor mentale hygiëne. Voor mij is dat muziek maken. Ik kwam daar pas achter toen ik aan het begin van mijn PhD-traject in een depressie kwam. Het onderwerp was lastig en paste niet bij mij. Dan probeer je eraan te sleuren en trekken, maar het ging gewoon niet. Mijn promotor Joris Sprakel zei: “Ik zie dat je worstelt; je kunt veel meer dan dit; pak je tijd.” Ik was depressief en heb veel therapie gedaan. Dat heeft me geleerd wat mijn ankers zijn. Ik maak mijn hele leven al muziek, ik speel trompet in een orkest, maar ik was me er nooit zo van bewust wat voor effect dat had op mijn emoties. We leven in een heel onzekere wereld en weten niet wat de toekomst brengt. Als je aan een PhD begint, komt er heel veel op je af. Allemaal zaken die heel stressvol kunnen zijn. En dat moet je maar even zien te managen. Vandaar mijn stelling: laat mensen verplicht zoeken naar hun ankers en maak daar ruimte voor. Ik zie veel mensen om me heen worstelen. Je moet niet wachten tot het te laat is; je moet dat moment voor zijn.’
