Illustratie Stijn Schreven Een mislukte proef, een vergissing in je model, een afgewezen artikel: in de wetenschap wordt het al gauw bestempeld als falen. En erover praten? Dacht het niet. In de nieuwe rubriek ‘Falen en opstaan’ doen collega’s dat juist wel. Want falen is nuttig. Dit keer Vincenzo Fogliano, hoogleraar Food Quality and Design. Tekst en illustratie Stijn Schreven
‘De eerste twee jaar van mijn labwerk maakte ik alleen maar fouten. Ik probeerde bijvoorbeeld een eiwit uit maïscellen te zuiveren via chromatografie, om het te identificeren. Keer op keer vond ik het eiwit niet terug: ik verzamelde maar 0,1 procent, de andere 99,9 procent lag in de gootsteen. Ik begreep er niets van. Al mijn werk in de prullenbak en ik verzamelde praktisch niets.
‘Na twee jaar ontdekte ik dat de filterkolom verkeerd was: de poriën van het filter waren te klein en het eiwit spoelde weg met de buffervloeistof. Dat was een keerpunt. Middenin de shit zag ik vooral de enorme verspilde tijd en was ik gefrustreerd dat de resultaten niet waren zoals ik verwachtte. Maar toen zag ik plots wat ik allemaal geleerd had en hoeveel ik begreep van dingen waar ik zonder te falen niet zo diep in was gedoken. In korte tijd lukte het mij mijn thesis af te maken.
Middenin de shit zag ik vooral de enorme verspilde tijd
‘Ik heb nog een voorbeeld. De eerste keer dat ik solliciteerde op een baan in het buitenland, zat ik bij de laatste twee. Toen de ander hem kreeg, was dat moeilijk te accepteren. Ik was al gaan dromen hoe het zou zijn, had het mijn familie verteld. Plots viel die droom in duigen. Als wetenschapper ontwikkel je je eigen onderzoek en CV. Je loopbaan gaat over jou. Die afwijzing voelde daarom persoonlijk: ik was niet goed genoeg.
‘De maanden erna twijfelde ik aan mezelf, aan mijn keuze voor de wetenschap, en gaf ik het systeem de schuld. Maar toen ik de kans kreeg te solliciteren naar een plek in Wageningen, bekeek ik het positiever en snapte ik wat ik beter kon doen. Ik moest mijn sterke punten beter uitleggen. De selectiecommissie begrijpt niet vanzelf wat de waarde van je onderzoek is. Door die eerdere tegenslag bereidde ik me nu beter voor.’
