Iedere student hoort gewoon af en toe te klagen over het openbaar vervoer en daarom doe ik vandaag ook een duit in het zakje. Afgelopen week was er dan eindelijk dat gruwelijke oponthoud waarbij alles verkeerd ging.
Mijn treinreis is opgedeeld in drie delen en twee vervoerders. Het eerst deel doet Arriva, en dat deel gaat normaliter prima. De ellende begon ditmaal bij deel twee, van Geldermalsen naar Utrecht: deuren die eerst niet open gaan en deuren die vervolgens niet meer sluiten. Volgens de conducteur kwam dat doordat de deuren een storing hadden (joh, echt?) en volgens de meneer die naast mijn zat kwam het omdat de NS goedkoop materiaal heeft. Al met al kwam het er op neer dat de trein van Utrecht naar Ede-Wageningen wel vertrokken was en ik m’n overstap miste. De eerstvolgende trein stond overigens al te wachten. En die bleef wachten. Na wat onduidelijke berichten over rode seinen en zoek geraakte machinisten vertrokken we dan eindelijk. Richting Amsterdam wel te verstaan. Na een poosje aan mezelf en aan de rest van de mensen in de trein getwijfeld te hebben kwam het verlossende, maar onduidelijke omroepbericht: er was iets fout gegaan (joh, echt?) waardoor de informatie op de borden en in de trein niet klopte. Helaas. Gelukkig zouden we wel vanaf station Bijlmer ArenA weer terug kunnen (joh, echt?) om dan in Utrecht wel de goede trein te pakken.
Eenmaal aangekomen op station Ede-Wageningen kwam ik tot de conclusie dat de vertraging 47 minuten was. Lekker belangrijk! Waar praten we eigenlijk over? Waarom klaag ik over drie gemiste kwartieren? In de VS zou je met een trein die de verkeerde kant oprijdt waarschijnlijk een schadeclaim van een ton kunnen indienen. Ik heb ook snel een schadeclaim ingediend, van €2,27. Gewoon, omdat het kan.
Twitter: @JanWillemK