Het Europees Octrooiverdrag verbiedt het octrooieren van essentieel biologische processen, zoals het kruisen van planten in de klassieke veredeling. Maar op de producten die daaruit voortkomen, zoals zaden en planten, kan volgens het octrooibureau wel octrooi worden verleend. Visser is verbaasd over die uitspraak. ‘Ik had verwacht dat de octrooirechtbank zou zeggen: nieuw gevonden biologische processen in planten zijn geen uitvindingen waarop je octrooi kunt aanvragen, dat zijn ontdekkingen van iets dat al bestaat. Maar de juristen van het octrooibureau oordelen dat biologische processen wel degelijk een uitvinding kunnen zijn. Maar de uitspraak van het Europees Octrooibureau is slecht nieuws voor het kwekersrecht en de uitwisseling van materiaal en kennis tussen veredelaars.’
Waarom slecht nieuws?
‘Als een veredelingsbedrijf een nieuw tomatenras ontwikkelt onder het kwekersrecht, dan mogen concurrenten de tomaat verder veredelen om een beter ras te ontwikkelen, vrij van kosten. Maar als dat een nieuw ras is met geoctrooieerde kennis, dan moet je juist eerst overeenstemming bereiken met de octrooi-eigenaar. Daarbij bestaat altijd de mogelijkheid dat de die de licentie weigert of een heel hoog bedrag vraagt. Het kwekersrecht staat dus haaks op het octrooirecht.’
Waarom krijgen octrooien dan de voorkeur boven kwekersrecht?
‘Vroeger duurde het tussen de 5 en 15 jaar voordat de concurrentie een beter ras had ontwikkeld; nu gaat dat veel sneller. Tegenwoordig kan de concurrent jouw ras nemen en binnen twee jaar de smaak of kleur zodanig aanpassen dat hij een nieuw ras kan aanmelden. Dat is natuurlijk wrang als dat is gebaseerd op een techniek waar jij veel tijd en geld in hebt geïnvesteerd.’