Wat voorafging: Dankzij een uit de hand gelopen huisfeest leven de bewoners op gespannen voet met hun huisbaas. Gelukkig zorgt zonnig lenteweer voor een onbezorgde sfeer.
‘Dit is leven’, zei Willem-Jan. Hij nam een slok van zijn Corona. Bianca knikte loom, om een moment later meteen kippenvel te krijgen. Het was misschien zonnig, maar elke overtrekkende wolk zette ze in de kou. Op de achtergrond kwamen er harde beats uit de stereo. Alle andere huisgenoten waren afwezig, dus ze hoefden met niemand rekening te houden.
‘Zijn dat niet Jochem en Diederik?’ wees Bianca naar beneden. Ondertussen rommelde Willem-Jan door de koelkast op zoek naar de laatste witbiertjes.
‘Verdomd ja’, zei hij, toen hij Bianca even later een biertje aangaf. Hij zette zijn eigen bier direct weg om op blote voeten naar zijn kamer te rennen. Met een reusachtig waterpistool in zijn hand kwam hij weer naar buiten.
‘Zijn ze er nog?’ vroeg hij, terwijl hij het pistool in de gootsteen vulde.
‘Ja hoor, ze staan onder het raam een ijsje te eten.’ Grinnikend kwam Willem-Jan naast Bianca te staan. ‘Let op, dit wordt episch.’ Met een onverwacht harde straal spoot hij vooral Diederik nat. Duidelijk geschrokken liet hij zijn ijsje vallen.
‘Lul’, riep het duo grijnzend naar boven toen ze Willem-Jan zagen. ‘We krijgen je nog wel.’ Nadat Bianca weer een kwartier had gedommeld in de zon vloog er plotseling iets rakelings langs haar hoofd. Een waterballon spatte tegen de muur uiteen. Willem- Jan had minder geluk en incasseerde een directe voltreffer. ‘1-1’, schreeuwde Diederik vanaf beneden. Dat kon Willem-Jan er niet bij laten zitten. Direct zette hij een emmer onder de geopende kraan en begon met zijn waterpistool terug te schieten. Ondertussen vloog de een na de andere ballon naar binnen. Aanvankelijk lachte Bianca om het pandemonium maar ze begon steeds bedenkelijker te kijken.
‘Is dit wel een goed idee? Je raakt allemaal andere mensen.’ Willem- Jan raakte ondertussen door het dolle heen. Grijnzend haalde hij de gevulde emmer. Op dat moment werd er aangebeld. Het betekende dat Diederik en Jochem direct onder het rechterraam moesten staan! Willem-Jan twijfelde geen moment en kieperde het water meteen naar buiten.
‘Ik heb jullie!’, schreeuwde hij. Vanuit het raam keek hij in het gezicht van de huisbaas die buiten zichzelf leek van woede. ‘En weet je wat ik heb? Een heleboel klachten van de buren.’
MORTIERSTRAAT LEUK? KAN JE GOED SCHRIJVEN? EINDELOZE FANTASIE? Stap dan in het mortierstraatteam en schrijf mee! Ook een mooie opstap naar onze studentenredactie. Info via rob.ramaker@wur.nl.