Op de eerste Wageningse speeddating-avond krijgen we 15 kansen om een afspraakje te vinden voor Valentijnsdag. Het evenement was oorspronkelijk op promovendi gericht, maar ook wie in PhD-ers geïnteresseerd is mag meedoen – of het nu masterstudenten, biologiedocenten of inspecteurs voor de gezondheidszorg zijn. En de reporter van de Resource kan er ook wel bij.
We krijgen een nummer en een blaadje voor de noodzakelijke aantekeningen. China – entomologie – koken, krabbel ik bij nummer 7. Resourceman, schrijven sommigen bij nummer 2. Later kunnen we op een apart strookje met ‘N’ of ‘YES’ aan de organisatie kenbaar maken wat we van de ander vinden. Bij een ‘match’ krijgen we elkaars telefoonnummer. Is het geen match, dan gebeurt er niets. Zo loopt niemand een blauwtje.
We vervelen ons niet. De blaadjes met behulpzame vragen zoals "If you could go anywhere, where would you be this weekend?" zijn gelukkig overbodig. Een meisje vertrouwt me toe dat ze er in zo’n korte tijd niet achter kan komen of ze werkelijk met iemand wil afspreken, maar het kan wel duidelijk worden of dit niet het geval is. De volgende is positiever: ‘Ik ben in een goed humeur, dus geef veel mannen een YES.’
De avond levert 25 matches op. Nadia Vendrig, een van de vier organisatoren, is daar erg blij mee. ‘Het idee ontstond in de kroeg, de volgende morgen was het nog steeds een goed idee en vandaag werpt het zijn vruchten af.’ Voor de matches begint het avontuur nu pas echt. En voor de rest van ons wordt misschien over een half jaar nog een editie georganiseerd.