Met een zucht gooide Bianca haar schoudertas op bed. Het was een vermoeiende dag geweest en ze snakte naar een kop kamillethee. Pas toen ze haar kamer voor de tweede keer binnenkwam, zag ze vanuit haar ooghoek iets vreemds. Haar adem stokte. De muur naast de deur was voor de helft blauw gespoten. Op die achtergrond prijkte in enorme zilveren graffitiletters: ‘GALA?’ Even stond ze aan de grond genageld, om daarna een kreet van plezier te slaken. Dat kon maar één persoon hebben gedaan.
Aan de eettafel zaten Willem-Jan, Derk en Filippo te wachten op het avondeten dat Vera klaarmaakte. Filippo vertelde enthousiast over een nieuw spel dat hij speelde op zijn gerepareerde Playstation. Ondertussen sloop Bianca langzaam de kamer binnen om haar handen voor zijn ogen te slaan. Met een zwoele stem fluisterde ze in zijn oor: ‘I will, thanks for asking.’ Beduusd keek hij achterom, gevolgd door de verbaasde blikken van de anderen. ‘Uhm… no problem’, zei hij. Hij had geen idee waar het over ging maar wilde deze zeldzame vrolijke bui van Bianca ook niet verpesten. ‘Filippo heeft me uitgenodigd om met hem naar het grote studieverenigingengala te gaan. En hoe!’
Bianca huppelde naar de keuken. Filippo keek zelf inmiddels steeds wanhopiger naar de andere mannen. ‘What’s wrong with her?’ Willem-Jan liep inmiddels rood aan en staarde met grote ogen stuurs voor zich uit. Vanachter het fornuis klonk ondertussen opgewonden gepraat. ‘Laat zien!’ Vera en Bianca stormden de keuken uit en verdwenen in de richting van Bianca’s kamer. Filippo en Derk gingen hen achterna. Eenmaal in de kamer staarde het gezelschap naar de muur. Bianca vloog Filippo om de hals en gaf een kus op zijn wang. Hij grijnsde een beetje ongemakkelijk.
Willem-Jan kwam traag de kamer binnen gesjokt. Derk keek naar zijn inmiddels wit weggetrokken gezicht. ‘Gast’, fluisterde hij. ‘Je naam was handiger geweest.’