Een ijzingwekkende gil versplinterde de zaterdagochtendstilte in huis. Slaapdronkenstommelde Willem-Jan zijn kamer uit.
‘Serieus, wat de fuck is er aan de hand?’ Bianca, gekleed in een ochtendjas, stond tegen de muur gedrukt.
‘Een spin, een spin!’, wees ze. In een hoek was inderdaad een web te zien. De bewoner sponeronder net een nieuwe draad.
‘Dat heb je scherp gezien’, zei Willem-Jan. ‘Echt een gemiste kans dat je geen biologie bent gaan studeren.’
Achter hem kwam een gapende Vera uit haar kamer. Vecino gaf enthousiast kopjes tegen de benen van de huisgenoten.
‘Hij is zo groot. Iemand moet hem opzuigen.’
‘Het is best een dikke unit, zei Willem-Jan, ‘maar jou eettie niet op hoor. Nou, leuk showtje dit maar ik ga weer pitten.’
‘Pleea-heeease ruim dat beest op.’ Bianca trok een pruilmondje waarop Willem-Jan met zijn ogen rolde. Zuchtend sjokte hij naar de gangkast om de stofzuiger te pakken. Vera keek ondertussen bedachtzaam.
‘Waarom wil je die spin opzuigen? Hij vangt vliegjes en doet jou niets.’ Bianca keek verongelijkt.
‘Hij heeft pootjes. Hij is harig. Hij is eng. Weg ermee.’
‘Wat een onzin’, zei Vera. Ze begon een verhaal over respect voor het leven en de natuur zijn gang te laten gaan. Bianca keek haar met open mond en lichte afschuw aan.
‘Sinds jij scharrelt met die dreadlock droefie word je elke week gekker. Ik zal je laten zien wat ik met dikke spinnen doe.’ Geïrriteerd trok Bianca de stofzuigerslang uit Willem-Jans handen en zette de stofzuiger aan. Het groene jarentachtig-apparaat maakte onmiddellijk een hels lawaai. Vera sprong tussen de aanstormende Bianca en het spinnenweb.
‘Ga aan de kant muts!’ ‘Donder op met die stofzuiger, kre..’
Vera’s laatste woorden werden gesmoord doordat ze een stofzuigertuit op haar mond gedrukt kreeg.
‘Dames, dames’, zei Willem-Jan, terwijl hij de stofzuiger uitzette.
‘Zal ik de spin op het balkon gooien? Spin weg maar niet dood. Iedereen blij.’ Het bleek een compromis waar iedereen achter kon staan. Voorzichtig pakte Willem-Jan de spin. Het diertje liep meteen driftig over zijn hand en viel op de vloer. Bianca gilde.
‘Fuck. Waar is hij nou?’ Willem-Jan ging op zijn knieën zittenom het diertje te pakken toen Vecino plotseling voorbij schoot. De poes drukte de spin met zijn poot tegen de grond, nam hem tussen zijn tanden en schoot weg. Even keek Willem-Jan beduusd om daarna onbedaarlijk in lachen uit te barsten.
‘It’s the ciiiircle of life.’ Meteen trakteerde Vera hem op een stomp.
‘Eikel’, zei ze, en rende haar kamer in.
Illustraties: Kim Peterse
Resource volgt de belevenissen in de Mortierstraat 14B