Op excursie. Foto Rizgar Hammad Kheder De cursus, die op maandag 4 juli begon, duurt twee weken en focust vooral op bodemgezondheid en watermanagement. De Koerdische Autonome Regio in Irak wil serieuze stappen zetten op het gebied van duurzame landbouw.
Howard Koster (Soil Biology) coördineert de cursus. ‘We werden benaderd door het IOM (International Organization for Migration, red.), een VN-organisatie die migranten perspectief wil bieden in hun nieuwe thuisland. Zij helpen migranten onder andere met het starten van projecten voor het land van herkomst. Een Koerdische Nederlander zei: “Wij zijn het land van de Eufraat en de Tigris, de bakermat van de landbouw, maar nu lopen we gruwelijk achter. We moeten weer voorop gaan lopen. En in Nederland is er een goede landbouwuniversiteit die ons daarbij kan helpen.” Samen met het IOM klopte hij bij ons aan en zo is het balletje gaan rollen.’
Vier leerstoelgroepen sloegen de handen ineen om de cursus te organiseren: Soil Biology (Rachel Creamer, Howard Koster), Farming Systems Ecology (Rogier Schulte), Water Systems and Global Change (Carolien Kroeze, Maryna Strokal) en Water and Soil Management (Karrar Mahdi). Ook Stephan Mantel van het bodemmuseum is betrokken bij de cursus. Naast hoorcolleges zijn er excursies naar de kassen in Bleiswijk, de strokenteelt in Lelystad en de labs van Wageningen Food Safety Research.
Tekst gaat verder onder foto’s.
Voorbereiden, theorie, praktijk
Het project bestaat uit drie fases, legt Koster uit. ‘Aangezien we maar twee weken hebben om les te geven, stond de eerste fase in het teken van voorbereiding. In die tijd hebben de cursisten de Soil For Life moocs gedaan en hebben we kennis over het gebied opgehaald. De tweede fase is deze intensieve cursus. Twee weken is ontzettend weinig tijd, maar wel genoeg om een zaadje te planten bij de cursisten. Daarna begint fase drie, waarin de cursisten wat ze hier hebben geleerd in de praktijk gaan brengen in een klein gebied in de Koerdische regio. De gouverneur daar wil graag aan de slag met duurzame landbouw en wateropslag. Het idee is om dat eerst toe te passen in een klein gebied en daarna op te schalen. Wij zouden daar graag bij betrokken blijven, om die geplante zaadjes tot wasdom te zien komen.’
Het viel Koster op dat de Koerden in het begin vooral wilden leren van de Nederlandse landbouwsuccessen. ‘Zij dachten: in Nederland is alles goed geregeld, dat moeten wij kopiëren. Terwijl we hier nu te maken hebben met protesterende boeren vanwege een stikstofcrisis. Bij de intensivering van de Nederlandse landbouw hebben we te weinig rekening gehouden met het milieu en de uitputbaarheid van natuurlijke hulpbronnen. Die lessen leren we hier nu keihard. De Koerden willen hun landbouw ontwikkelen. Wij geven ze de les mee om dat op een duurzame manier te doen. Als WUR liepen we voorop in de groene revolutie, laten we nu vooroplopen in een revolutie die daadwerkelijk groen is.’
Kennis ophalen
Een van de cursisten is Rizgar Hammad Kheder, adviseur bij het ministerie van landbouw en watervoorziening (advisor in the ministry of agriculture and water resources) in de Koerdische Autonome Regio. Hij heeft het erg naar zijn zin in Wageningen. ‘Alle docenten en professoren helpen ons enorm. We leren veel over voedsel- en waterveiligheid en -kwaliteit. In onze regio willen we toewerken naar een landbouwsysteem dat zuinig omgaat met het beschikbare water, dat goed is voor de biodiversiteit, en waarbij de bodem gezond is. Om dat te bereiken, moeten we eerst kennis ophalen. Daarvoor zijn we hier.’
Kheder hoopt dat de cursus duurzame landbouw het startschot is van een langdurige samenwerking tussen de Koerdische Autonome Regio en WUR. ‘We zijn iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt erg dankbaar.’
