Bij de ingang van het Heerenstraat theater staat een met chocoladerepen volgeladen tafel. Vanavond gaat Tony in première. Een documentaire over het tienjarige bestaan van chocolademerk Tony’s Chocolonely, dat het gebruik van slavernij bij de chocoladeproductie probeert uit te bannen. Een onderwerp dat vooral studenten trekt van Voeding en gezondheid en Internationale ontwikkelingsstudies.
Tony laat zien hoe een groep jonge journalisten van het programma Keuringsdienst van Waarde steeds meer ontdekt over de kinderslavernij bij de productie van cacaobonen. Archiefbeelden worden afgewisseld met beelden van nu. De journalisten wilden chocoladeliefhebbers bewust maken van de ongelijkheid in de cacaowereld En tegelijkertijd laten zien dat je winstgevend chocolade kan maken zonder slavernij en uitbuiting. De documentaire laat zien dat dat nog niet meevalt, en toont hun worsteling.
Onze business is toch echt de chocolade, we doen ons best
Maurice Dekkers
Na afloop beantwoordt Maurice Dekkers, van de Keuringsdienst van Waarde en oprichter van Tony’s Chocolonely, vragen. Waarom die eerste sessie bijvoorbeeld juist in Wageningen moest zijn? ‘Ik kwam ooit voor de liefde naar Wageningen. Daarnaast ben ik veel voor het programma Keuringsdienst van Waarde in Wageningen geweest.’
Maar de studenten gaan de inhoud niet uit de weg. Zijn alle andere ingrediënten ook verantwoord geproduceerd? Dekkers toonde zich openhartig. ‘Het verbaasde mij dat niemand ooit naar de suiker heeft gevraagd. De jongens in de film werkten drie maanden voor de cacao en de rest bij de suikerplantages, als slaaf.’ Wel gaf Dekkers aan dat Tony’s Chocolonely hazelnoten niet meer uit Turkije haalt omdat ze geen Fair Trade keurmerk hadden; nu komen ze uit Limburg. ‘Het papier van de wikkel heeft ook wat goeds… maar goed, onze business is toch echt de chocolade, we doen ons best.’
Vanaf volgende week reizen Maurice en zijn team het hele land door.