Samen met drie andere studenten maakte het tweetal een concept voor een boerderij waarbij gewassen niet op het land, maar op elkaar gestapeld in stellingen groeien in een leegstaande IJslandse fabriek. Een zogeheten Vertical Farm. De groep bestond eerst uit drie Plant Science-studenten die wilden meedoen aan een competitie voor Vertical Farming. Een vriend van Pietro della Salla vertelde over de wedstrijd en hij overtuigde Susana en Gil Schramm om mee te doen.
Maar toen ze zich eenmaal hadden opgegeven, kwamen ze erachter dat het om meer dan alleen een idee ging. Susana: ‘We wisten helemaal niets van Vertical Farming, we zijn alleen gespecialiseerd in planten. We moesten veel meer werk doen dan we dachten.’ Daarom riepen de drie studenten de hulp in van twee ingenieurs: Santiago Botiá en José Manuel Patino van UNESCO.
Ik heb zoveel dingen gedaan die ik nog nooit heb gedaan!
Susana Prieto
De stellingen in de fabriek waarin de gewassen groeien
De vijf studenten werkten elk weekend aan hun project: een verticale boerderij in IJsland die gecreëerd moest worden in een verlaten fabriek. De studenten moesten berekenen wat het allemaal zou kosten, hoeveel het zou opleveren, hoe hoog de elektriciteitsrekening zou zijn en nog heel veel meer. Pietro: ‘We wilden ons concept zo realistisch mogelijk presenteren, wat een enorme uitdaging was.’ Susana: ‘We hebben allemaal zoveel meer geleerd tijdens dit project dan we dachten, de marketing, de zakelijke kant, ik heb zoveel dingen gedaan die ik nog nooit heb gedaan.’De 3.000 dollar die ze hebben gewonnen met de Vertical Farm Award is onderling verdeeld. Susana gebruikt haar deel om in Mexico onderzoek te doen voor haar thesis. En Pietro gaat rondreizen door Zuid-Amerika om daar planten te bestuderen.