Tekst: Anne van der Heijden
‘Elke ochtend fietste ik door de drukke straten van Matupo in mijn nette kleren, op weg naar de ambassade. Ze zijn geen fietsers gewend en het was altijd een klein avontuur om te manoeuvreren door de chaos. Na een tijdje werd ik ook herkend op straat, bijvoorbeeld door mijn favoriete straatverkoper bij wie ik iedere ochtend alvast mijn lunch haalde, bajita, een broodje met bruine bonen, een typische studentenhap daar.
Orkaan
Ik was bij de Nederlandse Ambassade stagiair voor communicatie en economische diplomatie. Ik was bijvoorbeeld verantwoordelijk voor het aansturen en coördineren van Orange Corners, een programma met sponsors als Heineken en Shell, waarbij jonge entrepreneurs uit Mozambique gestimuleerd worden door middel van workshops en persoonlijke begeleiding.
In het voorjaar van 2019 werd Mozambique getroffen door een orkaan. Dat was natuurlijk verschrikkelijk, maar tegelijkertijd was het voor mij een kans om van binnenuit te zien wat er komt kijken bij het managen van een klimaatramp. Er was crisisoverleg op de ambassade en er moest razendsnel samenwerking worden georganiseerd met donororganisaties zoals het Rode Kruis en de Verenigde Naties. Ik zag hoe moeilijk het is om snel genoeg geld en noodhulp beschikbaar te hebben. Het was een bijzonder inkijkje in de hoogste regionen van de ontwikkelingshulp.
Gewone werkdagen
Ik koos voor deze stage omdat ik wilde ervaren hoe het is om een “echte baan” te hebben, met gewone werkdagen. En dat is zeker gelukt. Maar ik miste het soms wel om met een concreet project bezig te zijn. Ik was meer een mediator. Ik zette bijvoorbeeld projecten op, huurde een organisatie in en analyseerde een probleem. Maar het bleven cijfers in een rapport; ik stond niet zelf met mijn voeten in de modder, bij wijze van spreken. Soms miste ik het contact met het land; het voelde alsof ik samen met de expats in een luxe bubbel leefde.
Het verbaasde me hoeveel Wageningse studenten er in Mozambique rondlopen
Mozambique is behalve arm ook een prachtig land. Maputo ligt aan de Indische Oceaan, op twee uur rijden van het Kruger Park. De weekenden daar waren kleine vakanties. Het verbaasde me trouwens hoeveel Wageningse studenten er in het land rondlopen. Wageningen is ook heel bekend onder de mensen daar, terwijl veel mensen in Nederland de universiteit niet kennen. Dat was grappig om te merken.
Betrekkelijk veilig
Uit de reacties van andere studenten maakte ik op dat ze denken dat een stage bij een ambassade moeilijk te regelen is, maar ik vond het goed te doen. Afrikaanse landen liggen niet per se op de radar van Nederlandse studenten, maar waag de stap want er is een grote kans dat het lukt. Voor mij was het een unieke ervaring. Het land is betrekkelijk veilig en het is interessant om binnen zo’n geoliede organisatie te werken. Als je wilt werken in een ontwikkelingsland, dan is dit een goede eerste stap.’