Guido Camps (36) is dierenarts en postdoc bij Humane Voeding. Hij houdt van bakken, bijen houden en bijzondere dieren.
Het onderzoeksteam van studenten uit diverse biotechnologische velden heeft een "synthetic honey stomach" samengesteld, waar gemodificeerde bacteriën een “nectar-like solution using secreted enzymes that mimic the honey stomach environment" produceren. Nu ben ik in principe voor verdere wetenschappelijk innovatie en kennisvergaring, en in dat licht vind ik het een mooi project. Maar als je verder wilt gaan dan puur kennisvergaring, dan zul je helder moeten definiëren welk probleem je aan het oplossen bent. In dit geval denken de wetenschappers dat hun technologie helpt tegen de “poor treatment of bees from bee farming and prevent the phenomenon called Colony Collapse Disorder (CCD)”.
Honing is bijzonder, omdat de locatie de smaak bepaalt
Voor mij is honing het product van een bijzondere samenwerking tussen mens en dier. Ik verzorg mijn bijen en doe er veel aan om het ze naar de zin te maken, en in ruil daarvoor neem ik honing: iets dat een unieke smaak vangt van alle planten uit mijn omgeving en onlosmakelijk is verbonden aan mijn bijen en mijn huis. Honing is bijzonder, omdat de locatie de smaak bepaalt. Honing uit Australië smaakt naar eucalyptus, najaarshoning van de Veluwe naar heide en voorjaarshoning uit de omgeving van Wageningen naar bloemen. Het bacterieproject is een manier om homogene nectarsiroop te maken, maar daarmee is het naar mijn mening geen (bij-vrije) honing.