‘Voor mijn thesis-onderzoek ben ik van mei tot oktober in Guatemala geweest om de hydratatiestatus van lacterende vrouwen te onderzoeken. Daarvoor heb ik urinesamples en lichaamscompositie-data verzameld en onderzocht. Samen met nog vier andere meiden, twee uit Guatemala en twee uit de Verenigde Staten, deden we mee aan een onderzoeksproject naar moedermelk en gewoontes tijdens borstvoeding.
Cultuurverschillen
We zijn met z’n vijven naar Livingston gegaan, een klein dorpje aan de Caribische kust waar je alleen met de boot kan komen, om vrouwen te benaderen voor beide projecten. We hebben daar samengewerkt met het gezondheidscentrum uit de buurt. In de wachtkamer vroegen we moeders of ze wilden meedoen aan ons onderzoek. Het was leuk om in zo’n internationaal team te werken, hoewel soms wel cultuurverschillen in de manier van werken naar boven kwamen. Zo waren de meiden uit Guatemala duidelijk meer gewend aan veel wachten, terwijl de twee meiden uit Amerika en ik dan de neiging kregen om die tijd anders in te vullen.
Tropische tripjes
In Livingston woonde ik met de Amerikaanse meiden in een hotel aan de kust. We zaten daar voor vijf weken en raakten goed in contact met de medewerkers van het hotel. Die namen ons bijna elk weekend wel mee op tripjes. We zijn naar verschillende strandjes en tropische eilandjes in de buurt geweest.
Traditionele stammen
We zijn ook een aantal keer de rivier Rio Dulce op geweest. Ik vond het bijzonder om te zien dat er nog veel traditionele stammen langs de rivier wonen. In Livingston leven drie verschillende groepen. Je hebt de Q’eqchi, oorspronkelijk een Maya-stam, en de Garifuna, afstammelingen van gestrande slaven en de oorspronkelijke Caribische inwoners. Deze stammen hebben elk hun eigen taal, dus dat was soms lastig communiceren. Gelukkig spraken de meeste mensen ook Spaans. Daarnaast leven in deze streek ook nog de Ladino’s, een mix van oorspronkelijke en Spaanse inwoners. Het type mensen verschilt heel erg per stam. De Q’eqchi waren vrij gereserveerd, maar de Garifuna waren veel meer uitgesproken en deden enthousiast mee aan ons onderzoek.
Van twee locals hebben we het typische Garifuna-gerecht ‘tapado’ leren maken. Dat is een soort soep met vis, garnalen, krabbetjes en gebakken banaan. We zijn bij hen thuis in de buitenkeuken gaan koken, met alleen maar verse ingrediënten. We hebben zelf de vissen gefileerd en kokosmelk gemaakt van zelf verbouwde kokosnoten. En dat alles op een paar meter van het strand. Een bijzondere ervaring.’