Banabar kende een vliegende start: kort na de oprichting in 2019 selecteerde supermarktketen Lidl Banabars snackrepen voor een themaweek en verkocht er meteen 17.000. Maar toen kwam corona, commercieel gezien een forse tegenwind. Want wie eten vooral snackrepen? Mensen die onderweg zijn.
Maar Banabar redde het. En groeide zelfs! Grondlegger Marco Mega, alumnus Food Technology, beschouwt die coronatijd in retrospectief als een ‘twee jaar durende soft launch’. Vanaf nu wil hij knallen. Met komend jaar twee nieuwe smaken snackrepen erbij, wat het totaal dan op zes brengt, en een uitbreiding van de productlijn. Geen snackreep, maar iets anders lekkers en verantwoords dat ook is gebaseerd op gedroogde, afgekeurde biobananen.
Want daar ligt de kiem van Banabar. Bij het besef dat bananenteelt, na katoen, de chemically most intensive ter wereld is. En dat dat eerder slechter dan beter wordt: het gebruik van fungicide neemt toe vanwege de groeiende resistentie van twee ziekteveroorzakende bladschimmels.
In Scandinavië ligt de Banabar in de schappen van een reguliere supermarktketen
Banabar wil boeren een alternatief bieden en werkt daarom alleen met biologische bananen die níet voldoen aan de standaard-kwaliteitseisen voor export. Dat klinkt niet alleen goed, zo smaken de Banabars ook – proef zelf maar, ze zijn te koop in Aurora. De rest van Nederland vindt ze bij de ‘bewuste’ supers zoals Odin. Reguliere retailers blijven hier huiverig, merkt Mega, maar gelukkig is dat anders over de grens, waar de markt voor biologische producten al veel volwassener is. In Scandinavië is het gelukt de Banabars in de schappen te krijgen van een grote reguliere supermarktketen. Nu de rest van de wereld.
Op de campus bevinden zich zo’n 100 bedrijven. In Resource stellen we ze aan je voor. Dit keer Banabar.