Tekst: Marloes Klaasse, Julia van der Westhuyzen, Yvette Langenberg, Susan van Weperen
en Katerina Mouka Illustratie: Shutterstock In Glasgow waren begin november wereldleiders bijeen op de klimaattop, alweer de 26ste. Gaat deze wel de wereld redden? Resource vroeg het studenten
Sarah Kunze, masterstudent Communication, Health and Life Sciences uit Duitsland
‘De planeet redden, is misschien niet de juiste bewoording. De planeet blijft wel bestaan, de vraag is op welke manier. De besluiten die tijdens de klimaattop in Glasgow worden genomen hebben hier invloed op. De klimaatcrisis raakt mensen nu al, vooral degenen die er het minst verantwoordelijk voor zijn. Als we kijken naar de toenemende uitstoot, hebben we maar heel kort de tijd om onder de 1,5 graden opwarming te blijven, daar voel ik mij gefrustreerd over. Er is lef voor nodig om de klimaatongelijkheid aan te pakken in onze politieke besluiten. We hebben geen hoop nodig, maar lef! Op dit moment worden de benodigde acties nog niet ondernomen. Als dat zo blijft, is het gewoon weer een congres met nietszeggende woorden en beloftes.’
Ruben de Vries, bachelorstudent Food Technology
‘In mijn ogen heeft de klimaattop wel degelijk zin. Het kan burgers in de samenleving inspireren en op nieuwe ideeën brengen. Het is een mogelijkheid voor toppolitici om met elkaar in contact te komen en plannen te maken. Landen staan oog in oog met elkaar en kunnen op internationale schaal afspraken maken. Of ze die afspraken ook nakomen, betwijfel ik trouwens wel.’
Fernando Gabriel, masterstudent Biosystems Engeneering uit Mexico
‘Het is zinvol dat landen elkaar ontmoeten en met elkaar bespreken wat ze willen doen om klimaatverandering tegen te gaan, maar noodzakelijk is het niet: we weten al wat het probleem is en wat we moeten doen. Het zou nuttiger zijn om elk half jaar een bijeenkomst te hebben om kort te bespreken wat er gedaan is in plaats van een groot evenement waar vraagstukken worden besproken waarop we allemaal het antwoord al weten. Die tijd zou beter gebruikt kunnen worden om daadwerkelijk actie te ondernemen. Op dit moment zie ik de klimaattop meer als theater dan als een plek voor discussie.’
Tijl van Hattum, masterstudent Forest and Nature Conservation
‘Van de afspraken die tijdens de top worden gemaakt, hoeven we niet veel te verwachten. Kijk naar het Parijs-akkoord, daar is bijna niks mee gebeurd. Toch zorgt de klimaattop er wel voor dat er aandacht en dialoog blijft en dat is ook belangrijk. Maar uiteindelijk zijn het toch veel loze woorden en met alleen beloften op internationaal niveau komen we er niet. Binnen de EU zijn we juridisch gebonden aan de afspraak dat we de uitstoot met 55 procent verminderen. Daar hebben we meer aan. Zonder die juridische dwang zijn het loze beloften, vrees ik.’
Daniël Rikkers, bachelorstudent Biologie
‘Iedere keer als er een klimaattop is, klinkt iedereen heel optimistisch, maar ik word er ondertussen een beetje cynisch van. Ze zeggen zo vaak dat ze dingen anders gaan doen, maar dan komen er toch weer halfbakken afspraken. Ik heb niet het gevoel dat we vooruitgang boeken. De afspraken zijn niet radicaal genoeg: de dingen die echt nodig zijn om onder die 1,5 graad opwarming te blijven – als we dat überhaupt nog redden – worden niet gedaan. Eerst zien, dan geloven dus.’
Maria Ferentinou, masterstudent Environmental Sciences uit Griekenland
‘Het zwakke punt bij dit congres is de oververtegenwoordiging van lobbyisten van grote bedrijven en het feit dat sessies niet altijd openbaar zijn. Bovendien zijn toeschouwers vanwege corona niet welkom in de plenaire zaal. Ze nemen online deel of vanuit andere zalen. Dat leidt tot een gevoel van uitsluiting. Toch zijn er ook lichtpuntjes, zoals het besluit de ontbossing te stoppen en de uitstoot van methaan te beperken. Ook de discussies over klimaatfinanciering zijn positief. Het congres is niet perfect en de politieke bereidheid is te laag, maar het is toch niet nutteloos.’
Flavia Gardavsky, masterstudent International Development uit Oostenrijk
‘Topoverleggen zoals deze zijn er vooral om de belangen van de grote bedrijven te dienen. De focus ligt op wat de machthebbers willen, niet wat de gewone mensen nodig hebben. Bovendien zorgen het lobbyen en de aanwezigheid van grote bedrijven voor een gebrek aan transparantie en verantwoording. De machthebbers die deelnemen aan de top zouden zich moeten bezinnen op hun eigen positie en hun aandeel in het in stand houden van ongelijkheid. De stem van de mensen die de effecten van klimaatverandering het meeste voelen moet gehoord worden, en zij moeten betrokken worden in de besluitvorming. Ik ben een voorstander van directe actie en protest om verandering in gang te zetten. Verandering kan niet teweeggebracht worden door te kleuren binnen de lijntjes die zijn uitgezet door juist die organisaties die moeten veranderen.’
Zoltán Csengő, masterstudent Organic Agriculture uit Hongarije
‘Hoewel het heel belangrijk is dat leiders laten zien dat ze betrokken zijn en dat die betrokkenheid formeel gestalte krijgt in deze top, is het ook een probleem dat sommige van de grootste vervuilers geen gelijke rol spelen in de discussies. Ik maak me zorgen dat landen zoals China en Rusland besluiten zullen dwarsbomen. Verder vind ik dat deelnemers zouden moeten aantonen welke resultaten zij hebben behaald sinds de laatste top: dat motiveert en vergroot het verantwoordelijkheidsgevoel.’
