Foto: Sven Menschel Tekst: Angelo Braam
Maar nu ik mijn scriptie aan het schrijven ben, overvalt me soms een gevoel van onzekerheid: het einde van een tijdperk is nabij en er dienen keuzes gemaakt te worden.
Grote keuzes staan voor velen gelijk aan grote stress. Toen ik in 2012 het VWO afrondde, voelde ik druk om verstandige keuzes te maken, iets waar het Nederlandse schoolsysteem en de sociale omgeving al jaren op hamerden. Volgens mij kreeg ik op mijn dertiende al de eerste voorlichtingen voor een vervolgopleiding. ‘Het zijn keuzes voor het leven, dus verspil ze niet,’ aldus een docent van toen. Na jaren gehamer, voelde ik me als onverschillig broekie van zeventien niet prettig toen ik moest gaan kiezen. Ja, er waren genoeg opties, maar wat als ik van allemaal niet gelukkig werd?Door – na een aantal omwegen – te kiezen voor dingen die me wél gelukkig maken, voel ik nu bij dergelijke keuzemomenten geen stress meer. Met een veel breder scala aan interesses en een positiever wereldbeeld weet ik dat er heel wat interessante paden te bewandelen zijn en keuzes blijken niet zo bindend als ik als jochie dacht. Keuzemoment na mijn opleiding? Laat maar komen, elk pad heeft lessen te bieden!
Weinig keus
Toch is het nu anders. Keuzemomenten in tijden van covid-19 zijn anders. De arbeidssector en stages waar ik op hoopte liggen op hun gat. Waar Buitenlandse Zaken een jaar geleden nog veertig stageplekken aanbood, zijn het er nu nul! Misschien moet ik mijn horecabaantje terugnemen ter overbrugging? Zit er niet in, vriend! De constructie om op papier student te blijven, lijkt steeds meer een realistische, noodzakelijke optie om inkomen te blijven krijgen. Weinig keus, mijn huur moet wel betaald worden na het inleveren van mijn scriptie
Keuzemomenten in tijden van covid-19 zijn anders. De arbeidssector en stages waar ik op hoopte liggen op hun gat
Privileges
Ik weet het, ik zou niet moeten klagen over deze gebrek-aan-keuze stress. Ik heb immers de mogelijkheid om goedkoop van de overheid te mogen lenen om in mijn levensonderhoud te voorzien, het merendeel van de wereld kan daar niet over meepraten. Het feit dat ik een sterk paspoort heb, van Nederlandse afkomst ben en blank ben heeft voorheen zelfs aan een heel scala aan keuzemogelijkheden bijgedragen. De meeste inwoners van de door mij bezochte gebieden kunnen enkel dromen van de reismogelijkheden die ik had. En voor een Achmed met Arabisch uiterlijk is een bijbaantje vinden zoals ik deed echt niet zo vanzelfsprekend. Stress om uit verschillende levenspaden te kunnen kiezen is ook een luxe, realiseer ik mij nu.
Ik hoop dat ik in de nabije toekomst weer meer te kiezen heb en dat ik dan stilsta bij het feit dat keuzestress een privilege is.
Angelo Braam is derdejaars bachelorstudent International Deveopment Studies en onlangs teruggekeerd van een exchange in Jeruzalem.
